ارزيابي پايداري گردشگري در ناحيه‌ رويشي هيركاني با استفاده از شاخص اقليم تعطيلات

گردشگري به‌عنوان يك صنعت بزرگ جهاني، به‌طور مستقيم و غيرمستقيم، تحت تأثير تغييرات اقليمي است. هدف اين پژوهش، معرفي مناسب ترين ماه هاي سال از نظر گردشگري با استفاده از شاخص اقليم تعطيلات و نيز بررسي روند اين شاخص، طي سال هاي 1368 تا 1397 در ناحيه‌ رويشي هيركاني بود. اين شاخص كه متشكل از متغيرهاي آب و هوايي دما، رطوبت نسبي، ابرناكي، بارش و سرعت باد است، در دوره‌ آماري 30 ساله، براي ايستگاه هاي هواشناسي هم‌ديدباني آستارا، انزلي، رشت، رامسر، نوشهر، بابلسر و گرگان محاسبه گرديد و با استفاده از آزمون من كندال، روند معني داري شاخص بررسي شد. ميانگين شاخص در ناحيه رويشي هيركاني، 48 (رتبه‌ كم) و شاخص از 29 (رتبه‌ غير قابل قبول) در آستارا در ماه دي تا 74 (رتبه‌ خيلي خوب) در بابلسر در خرداد نوسان داشت. 48 درصد از مقادير شاخص در ماه هاي سال، بزرگتر از 50 (رتبه‌ قابل قبول) و 12 درصد بين 40 تا 49 (رتبه‌ كم) بودند. از ارديبهشت تا مهر مناسب ترين ماه ها براي گردشگري در ناحيه رويشي هيركاني معرفي شد. آزمون من كندال، تنها 13 درصد روندهاي تغييرات 30 ساله شاخص را در ماه هاي مختلف در ايستگاه هاي هواشناسي معني دار نشان داد و اين بدين معناست كه گردشگري در اين ناحيه، كمتر تحت تأثير تغييرات اقليمي بوده است. شاخص اقليم تعطيلات، ابزار مناسبي براي معرفي مناسب ترين ماه براي گردشگري در اين ناحيه‌ رويشي با جذابيت هاي خاص است. بررسي روند اين شاخص در درازمدت، مي‌تواند منعكس‌كننده‌ تأثير تغيير اقليم بر پايداري گردشگري باشد.