بررسي قابليت مناطق بياباني اردكان به‌منظور دفع پسماند صنايع با استفاده از روش سلسله‌مراتبي

با رشد جمعيت و گسترش شهرنشيني و به دنبال آن پيشرفت سريع صنعت، يكي از مهمترين موضوعاتي كه در كنار مسائل و مشكلاتي محيط‌زيستي مديران شهري را به‌خود مشغول ساخته است، مديريت بهينه‌ پسماندهاي صنعتي مي باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي قابليت مناطق بياباني به‌منظور دفع پسماند صنايع شهرستان اردكان است كه در سال 1399 انجام شد. براي رسيدن به اين هدف از روش تحليل سلسله‌مراتبي استفاده شد. معيارهاي انتخابي شامل ويژگي هاي خاك‌شناسي شامل درصد رس و درصد شن، زمين‌شناسي، كاربري اراضي، تراكم جمعيت، فاصله از منابع آب، فاصله از نواحي چهارگانه محيطزيستي، فاصله از آبراهه، فاصله از جاده، سطح آب زيرزميني، شيب و فاصله از گسل بود. پرسشنامه توسط 30 خبره تكميل شد و از نرم‌افزار اكسپرت چويس استفاده شد. بعد از تعيين وزن معيارها، با استفاده از نرم افزار Arc GIS همپوشاني فازي لايه ها انجام شد. نتايج نشان داد كه كاربري اراضي بيشترين وزن و سهم را در ارزيابي قابليت اراضي جهت دفع پسماند دارد  وبه دنبال آن، معيار شيب، فاصله از منابع آب تراكم جمعيت و سطح تراز آب و خاكشناسي به‌ترتيب بيشترين وزنها را به‌خود اختصاص دادهاند. در نهايت، نقشه‌ قابليت اراضي به پنج كلاس تقسيم شد. قسمتي از مناطق در غرب، محدوه‌ كوچكي از مركز و بخشي نواحي شرقي در مجموع به مساحت 769/21 كيلومتر مربع داراي بهترين پتانسيل جهت دفع پسماند مي باشد كه حدود 6 درصد از كل مساحت شهرستان اردكان را شامل مي‌شود. نتايج نشان داد ويژگيهاي خاص مناطق بياباني مانند اراضي با پوشش ضيعف و باير مهمترين ويژگي اين مناطق در زمينه‌ قابليت دفع پسماند است و روش تحليل سلسله‌مراتبي توأم با همپوشاني فازي مي تواند مناطق مناسب براي دفع پسماند را در حد قابل قبول مشخص كند.