ارزيابي اثرات محيط‌زيستي ناشي از كوويد -19 و عوامل مؤثر بر بهبود تاب‌آوري مناطق ساحلي مكران، استان سيستان و بلوچستان

بحران كوويد 19 پيش از هر چيز، تهديدي براي سلامت عمومي شناخته مي‌شد، اما رفته رفته تبديل به يك تهديد در بخش‌هاي مختلف شده است. يكي از بخش‌هايي كه در اين پژوهش به بررسي اثرات كوويد 19 در آن پرداخته شده است، بخش  محيط‌زيستي در شهرهاي ساحلي استان سيستان و بلوچستان است كه از جمله خطراتي كه اين نقاط را تهديد مي‌كند، متنوع‌ و بسياري از آن‌ها منشأ محيط‌زيستي دارند. اين پژوهش بر اساس هدف، از نوع كاربردي و به‌منظور بررسي عوامل مرتبط با بهبود تاب‌آوري محيط‌زيستي سواحل مكران انجام شده است. جامعه‌ آماري شامل ساكنان مناطق ساحلي (چابهار، كنارك و دشتياري)، كارشناسان شيلات و فعالان محيط‌زيست است. به‌منظور تعيين عوامل مرتبط با بهبود تاب آوري محيط‌زيستي، از روش تحليل عاملي و به‌منظور ارزيابي تاب‌آوري محيط‌زيستي محدوده‌ مورد مطالعه از روش تركيبي حداكثر آنتروپي و تحليل سلسله‌مراتبي استفاده شده است. بر اساس نتايج تحليل عاملي، عوامل مؤثر نام‌گذاري شده كنترل آلودگي ، مديريت پسماند و دسترسي به خدمات و حفاظت از منابع انتخاب شدند كه عامل كنترل آلودگي‌ها بيشترين درصد تبيين متغيرهاي مرتبط با آلودگي سواحل را به‌خود اختصاص داد و به‌عنوان عامل نخست كه در بهبود تاب‌آوري محيط زيستي سواحل مكران در برابر كوويد 19 نقش دارند، شناخته شد. مديريت پسماند و دسترسي به خدمات و حفاظت از منابع به‌ترتيب با وزن 0/374 و 0/141 در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفتند. همچنين نتايج روش تركيبي حداكثر آنتروپي و  تحليل سلسله‌مراتبي نشان داد كه در مجموع سطح تاب‌آوري اين مناطق پايين بوده و از بين شهرهاي ساحلي، كنارك با مقدار  0/46 بيشترين تاب‌آوري محيط‌زيستي را را به خود احتصاص داد.