نقش سرمايه‌ اجتماعي بر رفتار حفاظت از مرتع در ميان دامداران منطقه‌ سارال در استان كردستان

مراتع يكي از منابع مهم تجديدپذير است كه نقش اساسي در حفظ و پايداري محيط‏ زيست، منابع آب و خاك و تأمين معيشت جوامع روستايي دارد. اما در چند سال‌هاي گذشته، به ‏دليل چراي بي‌رويه، بسياري از مراتع به ‏شدت در معرض فرسايش و نابودي قرار گرفتند. بنابراين، يكي از راهكارهاي مهم جهت حفاظت از مراتع كه در تحقيقات گذشته كمتر به آن توجه شده است، تغيير رفتار دامداران به سوي رفتارهاي دوستدارانه در محيط است. بنابراين، ايده‌ اصلي اين پژوهش كشف عوامل تعيين‌كننده در بكارگيري رفتار حفاظت از مرتع در ميان دامداران غرب ايران بود. بنابراين، اين پژوهش با هدف كلي  نقش سرمايه‌ اجتماعي بر رفتار حفاظت از مرتع در ميان دامداران انجام شد. جامعه‌ آماري تحقيق شامل كليه‌ دامداران منطقه سارال در استان كردستان بود كه به روش نمونه‏ گيري چندمرحله ‏اي با انتساب متناسب براي مطالعه انتخاب شدند. ابزار اصلي تحقيق پرسشنامه ‏اي بود كه روايي آن توسط پانل متخصصان و پايايي آن توسط ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه دامداران مطالعه شده رفتارهاي حفاظت از مرتع را به خوبي انجام نمي‏ دهند. علاوه بر اين، نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه ابعاد سرمايه اجتماعي (هنجار اجتماعي، آگاهي اجتماعي، كنش جمعي، انسجام اجتماعي، اعتماد اجتماعي) قادر است 65/2 درصد از رفتار حفاظت از مرتع را تبيين نمايد. در اين راستا به سياست‏گذاران اين حوزه پيشنهاد مي ‏شود با تشكيل تعاوني‏ ها و برگزاري دوره‏‏ هاي آموزشي در زمينه‌ حفاظت از مرتع از تخريب بيش‏ از حد آن جلوگيري نمايند.