تأثير متغيرهاي الگوي چند بعدي معنوي با ميانجي‎گري باورهاي ناكارآمد بر اختلال وسواس

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير متغيرهاي درمان چند‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎بعدي معنوي بر شدت وسواس و علائم اختلال وسواس−بي‎اختياري با ميانجي‎گري باورهاي ناكارآمد شناختي با استفاده از تحليل مسير انجام شده است. طرح پژوهش حاضر، توصيفي از نوع مدل‎يابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري در اين پژوهش كليه بيماران وسواس−بي‎اختياري مراجعه‎كننده به مراكز مشاوره شهر قم در سال 1400 با شكايت اصلي اختلال وسواس−بي‎اختياري بودند. تعداد 240 نفر با استفاده از روش نمونه‎گيري هدفمند به‎عنوان اعضاي نمونه انتخاب شدند. اعضاي نمونه با پاسخ‎دادن به پرسشنامه وسواس «ييل−براون» و نمره شدت وسواس بالاتر از 9 براساس خط برش هنجارشده انتخاب شدند و به پرسشنامه تحول رواني−معنوي، پرسشنامه پايبندي‎ مذهبي و پرسشنامه خودپنداره−خداپنداره جان‎بزرگي و پرسشنامه احساس گناه گوگلر وجونز و پرسشنامه باورهاي ناكارآمد شناختي پاسخ دادند. داده‎هاي به‎دست‎آمده با استفاده از روش تحليل مسير و با نرم‎افزار ليزرل و spss تحليل شدند. نتايج نشان‎ داد كه سطح تحول رواني−معنوي، پايبندي مذهبي و خداپنداشت رابطه منفي و معنادار و متغيرخداپنداره رابطه مثبت و معنادار با علائم وسواس فكري و عملي دارند. پايبندي مذهبي به صورت منفي و معنادار و احساس گناه به صورت مثبت و معنادار با‎ ميانجي‎گري باورهاي ناكارآمد شناختي با علائم وسواس فكري رابطه دارند؛ همچنين مدل ارائه‎شده از برازش مطلوبي برخوردار است. درنتيجه با افزايش سطح تحول رواني−معنوي، پايبندي ‎مذهبي و نمره خداپنداشت و نيز كاهش نمره خداپنداره، احساس گناه و باورهاي ناكارآمد شناختي، علائم وسواس فكري و عملي كاهش مي‎يابد.