شناسايي و رتبه بندي عوامل مديريت منابع انساني موثر در مديريت كيفيت جامع با استفاده از فنون DEMATEL و COPRAS (مطالعه موردي: شركت لاستيك پارس)

دغدغه‌ي سازمان‌ها در قرن حاضر كه اساس آن بر تغييرات شتابناك بنا نهاده شده و رقابت يكي از مشخصه‌هاي بارز آن است، علاوه بر سود و فروش، بقا و ادامه حيات است. با توجه به گستردگي فعاليت‌ها در صنايع و خدمات مختلف، اولويت‌بندي مسايل به‌ منظور توجه و بهبود آنها امري اجتناب‌ناپذير است. همچنين با وجود محدوديت منابع سازمان، اگر اين منابع به ميزان نادرست به بخش‌هاي مختلف تخصيص يابد و روي اولويت‌ها تمركز نشود، نمي‌توان انتظار موفقيت چنداني داشت. رسيدن به اين مهم، از طريق اعمال مديريت مدبرانه و صحيح، امكان‌پذير است. يكي از راهبردها، مديريت كيفيت جامع است كه از لايه‌هاي بالاي سازمان شروع‌شده و به لايه‌هاي پايين‌تر منتقل مي‌شود. پژوهش حاضر به‌دنبال پاسخ به دو پرسش است؛ نخست اينكه چه عواملي روي پياده سازي مديريت كيفيت جامع تأثير دارند، و در مرحله بعد مدل علي يا ساختار روابط ميان اين عوامل به چه صورتي است. البته علاوه بر مدل علي عوامل از فن كپراس براي رتبه بندي عوامل تأثيرگذار هم استفاده شد. پژوهش حاضر از نظر جهت گيري، كاربردي؛ از منظر هدف، توصيفي؛ از بعد شيوه جمع آوري داده‌ها، پيمايشي؛ و از منظر روش شناسي آميخته است. نتايج نشان دادند كه وجود چشم انداز مناسب تأثيرگذارترين عامل روي شاخص هاي ديگر است و شاخص امنيت شغلي بيشترين تعامل را با معيارهاي ديگر دارد. همچنين پس از به‌كارگيري فن كپراس، اولويت معيارها از نظر اهميت مشخص شد. مهمترين معيارها به ترتيب اولويت عبارتند از: تعهد مديريت ارشد، كار گروهي، آموزش و بهبود مستمر.