كاركرد مدل‌هاي اقتصادي در شناسايي و وضع قواعد مسئوليت با تكيه بر مدل‌سازي رياضي

شيوه استفاده و به‌كارگيري «مدل هاي اقتصادي» در شناسايي و وضع قواعد مسئوليت، يكي از موضوعات مهم و قابل توجه در پژوهش حاضر است. كاركرد «مدل ها» در تحليل پديده هاي حقوقي، از جمله قواعد مسئوليت، فهم منطق تصميم‌گيري به هنگام مواجهه با مسائل ميان‌رشته اي است تا از اين طريق، تصميمات «عوامل تصميم گير» در نظام مسئوليت،  بهينه‌سازي گردد. استفاده و به‌كارگيري قواعد مسئوليت براي رسيدن به هدف بهينگي توسط اقتصاد، ماهيت مسئله ي مورد پرسش در اين مدل ها را ميان رشته اي مي سازد. براي مثال ضابطه ي كارآمدي قواعد مسئوليت، ايجاد انگيزه هاي بهينه ي اقتصادي جهت اعمال احتياط و فعاليت مي باشد.در واقع، مسئله ي فراروي مدل اقتصادي ارائه شده از قواعد مسئوليت، وضع قاعده ي مسئوليت در مصاديق حوادث يكجانبه است؛ به نحوي كه متغيرهاي تصميم، از جمله سطح احتياط و فعاليت، بهينه شده و هدف مندرج در تابع هدف، تحقق يابد. پژوهش حاضر ضمن تأكيد بر نقش مدل‌سازي در شناسايي و وضع قواعد مسئوليت، تلاش مي كند تا با رويكرد مدل‌سازي اولاً به احصاي مصاديق حوادث يكجانبه و ارائه ي ضابطه براي احصاي اين مصاديق پرداخته و ثانياً به تحليل قواعد مسئوليت مطلق و تقصير در مصاديق حوادث يكجانبه براساس روش مدل‌سازي بپردازد؛ امري كه در پژوهش هاي صورت گرفته تاكنون به آن پرداخته نشده است. به اين ترتيب، در اين پژوهش، نمونه اي از كاربرد روش مدل‌سازي كه داراي پرسش و در واقع مسئله اي با ماهيت ميان رشته اي است، ارائه مي گردد.