بررسي تغييرات مكاني رطوبت خاك پس از بارش‌هاي سنگين بهاره، استان فارس

رطوبت خاك، متغير مهمي در سيستم‌هاي اقليمي، هيدرولوژيكي و اكولوژيكي است كه فرآيندهاي جوي را به سطح زمين پيوند مي‌دهد. سامانه‌هاي بارشي سال آبي 98-1397به‌طور ناهنجاري باعث بارش‌هاي بيش‌ازحد نرمال در استان فارس شده و تغييرات عمده در رطوبت سطحي خاك را ايجاد كردند. هدف از اين پژوهش تحليل مكاني تغييرات رطوبت خاك قبل و پس از بارش‌هاي سنگين بهاره در استان فارس با استفاده از تصاوير ريزمقياس‌سازي شده راداري است. با استفاده از باندهاي پس پراكنش پلاريزاسيون‌هاي VV و VH و نيز باند زاويه برخورد (𝜃) مستخرج از تصاوير راداري Sentinel_1 و كاربري اراضي مستخرج از سنجنده ماديس يك‌لايه آموزشي ايجاد شده و با استفاده از الگوريتم ماشين بردار پشتيبان نقشه ريزمقياس‌سازي رطوبت خاك به‌دست آمد. نتايج نشان داد كه رطوبت حجمي خاك با قدرت تفكيك بالا بين 0.18 تا 0.38 در سال پر بارش و بين 0.12 تا 0.24 براي بلندمدت است. نقشه ناهنجاري نشان داد كه بين 0.14 و 0.18 مترمكعب بر رطوبت خاك افزوده شده است. ناهنجاري مثبت بيش‌تر در شرق و جنوب استان بوده و مناطق كم رطوبت‌تر سهم ناهنجاري مثبت بيش‌تري را تجربه كرده‌اند. آماره شاخص موران با مقدار 0.99 خودهمبستگي مكاني ناهنجاري رطوبت خاك و خوشه‌اي بودن افزايش رطوبت را نيز مورد تأييد قرار داده است. در مجموع مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه با استفاده از نتايج اين روش مي‌توان نسبت به پايش مناطق با ناهنجاري كم يا زياد از نظر رطوبت خاك را پس از بارش‌هاي مختلف اقدام كرد و از نتايج آن در بهبود فرآيند تصميم‌گيري‌ها استفاده كرد.