ارائه الگوي ساختاري خودتوسعه‌اي حرفه‌اي اعضاي هيأت علمي

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي ساختاري خودتوسعه‌اي حرفه‌اي اعضاي هيأت علمي انجام شده است. روش پژوهش آميخته بوده است. جامعه پژوهش در بخش كيفي شامل صاحبنظران كه با 16 و براساس قاعده اشباع مصاحبه شد. در بخش كمي نيز جامعه شامل كليه اعضاي هيأت علمي دانشگاه‌هاي تهران، شهيد بهشتي و علامه طباطبائي به تعداد 3460 نفر بوده است كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي و با كمك جدول مورگان، 346 نفر تعيين شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از مصاحبه نيمه ساختاريافته و همچنين پرسش‌نامه‌ محقق ساخته خودتوسعه‌اي حرفه‌اي با پايايي(0.97=α) استفاده شد كه 5بعد خودتوسعه‌اي حرفه‌اي را مورد بررسي قرار مي‌دهد. نتايج تحليل كيفي منجر به شناسايي 5 بعد خودتوسعه‌اي حرفه‌اي گرديد كه تحليل با كمك نرم افزار ليزرل و تحليل مدل‌يابي معادلات ساختاري، نشان داد مدل ساختاري خودتوسعه‌اي حرفه‌اي اعضاي هيأت علمي داراي پنج بعد كليدي از جمله شايستگي‌هاي خودتوسعه‌اي حرفه‌اي، اقدام و اجراي خودتوسعه‌اي، برنامه‌ريزي خودتوسعه‌اي، تمايل به خودتوسعه‌اي و عوامل مؤثر بر خودتوسعه‌اي بوده است كه از برازش مناسبي با داده‌ها برخودار بوده است. نتايج نشان داد، عوامل مؤثر با ضريب مسير (0.52=γ)، بر تمايل به خودتوسعه‌اي حرفه‌اي تأثيرگذاشته است. همچنين، تمايل به خود توسعه اي حرفه اي با ضريب مسير (0.92=γ)، بر برنامه‌ريزي خودتوسعه‌اي تأثيرگذاشته است. علاوه بر آن، برنامه‌ريزي با ضريب مسير (0.95=γ)، بر اقدام و عمل خودتوسعه‌اي تأثيرگذاشته است. در نهايت، اقدام و عمل بر شايستگي‌هاي خودتوسعه‌اي حرفه‌اي با ضريب مسير (0.83=γ)، تأثيرگذاشته است.