نگاه روايي ملاصدرا در موضوع حدوث و قدم نفس در كتاب النفس اسفار اربعه

موضوع حدوث و قدم نفس از مباحث پربسامد انديشه فلسفي است كه بيشينه فيلسوفان مسلمان بدان پرداخته اند. انديشه وران اسلامي به رسم ديرين و با باور به درستي گزاره هاي ديني منقول در سنت روايي پيشوايان، در مواردي پرشمار، «استشهاد نقلي» را به عنوان دليل يا شاهد مدعاي فلسفي خويش برگرفته اند. ملاصدرا در نگاه به مباحث فلسفي از زاويه ديد حكمت متعاليه مي كوشد با توجه ويژه به روايات منقول، موازنه اي ميان استدلال عقلي و شواهد نقلي برقرار نمايد. اين نوشتار با تمركز بر نگاه روايي ملاصدرا در موضوع «حدوث و قدم نفس» در كتاب النفس اسفار اربعه بر آن است تا با بررسي اعتبار سندي روايات اين موضوع و تحليل مضموني آنها در آن كتاب، تصويري روشن از نگاه روايي اين حكيم متأله ارائه دهد و با تحليل موارد قوت و ضعف استدلال هاي روايي وي در حدوث و قدم نفس به داوري علمي در اين باره بنشيند.