نماد و نقش آن در فرازماني بودن قصه‌هاي قرآني (مطالعه موردي داستان حضرت موسي (عليه السلام))

قرآن كريم مفاهيم معنوي و انتزاعي را به كمك نماد به شكل ساخت‌هاي مادي مجسم‌سازي نموده و تصويرهاي پويا و مؤثر در ذهن مخاطب مي‌آفريند و بر انديشه‌هاي انساني تأثير مي‌گذارد. يكي از تفاوت‌هاي قصه قرآني با ديگر داستان‌هاي بشري، قابليت انطباق‌پذيري و الگوبرداري فرازماني است و كاركرد نماد، يكي از عوامل پديدآورنده فرازماني بودن قصه قرآني است. داستان حضرت موسي (عليه‌السلام) به عنوان گسترده‌ترين قصه قرآني، بالاترين حجم استفاده از نماد را دارد. كاركرد نماد از عوامل پديدآورنده پويايي و قابليت انطباق‌پذيري و الگوبرداري فرازماني اين داستان است؛ به گونه‌اي كه احساسات و انديشه دروني مخاطب را در طول تاريخ به خود واداشته و او را شيفته و دلباخته خود نموده است. اين پژوهش ضمن بررسي چيستي نماد، به اين پرسش پاسخ مي‌دهد كه كاركرد نماد در قصه حضرت موسي (عليه‌السلام) چگونه سبب فرازماني شدن اين قصه شده است و عصا نماد قدرت‌نمايي، گوسالۀ سامري نماد كجروي، بهانه‌هاي بني‌اسرائيلي نماد بهانه‌جويي و لجبازي، آسيه نماد خويشتن‌داري را بررسي مي‌كند و فرعون، هامان و قارون را به عنوان سه نماد باطل جبهه سياسي، اعتقادي و اقتصادي معرفي مي‌كند.