چرا پزشكان مهاجرت مي‌كنند؟ ديدگاه و تجربيات دانشجويان پزشكي دوره كارورزي

يكي از ضروري‌ترين منابع هر نظام سلامت، سرمايه انساني آن است و مهاجرت پزشكان به خارج به معني از دست رفتن سرمايه انساني است. هدف اين مطالعه، تبيين پديده مهاجرت پزشكان براساس ديدگاه‌ها و تجربيات دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي است. اين مطالعه‌ كيفي به روش تحليل محتوا اجرا شد. جامعه آماري مطالعه شامل دانشجويان پزشكي دوره كارورزي (اينترني) دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در سال 1400 بود. نمونه‌گيري، به روش دردسترس و تعداد نمونه به شيوه اشباع نظري 15 نفر بود. جهت گردآوري داده‌ها از روش مصاحبه نيمه ساختاريافته استفاده و براي تحليل داده‌ها، روش تحليل محتوا به كار برده شد. بعد از كدگذاري، دسته‌بندي كدها صورت گرفت و به‌ترتيب مفاهيم، زير‌طبقات و نهايتاً طبقات استخراج شدند. عوامل گرايش به مهاجرت دانشجويان پزشكي در 8 طبقه اصلي و 24 زيرطبقه شناسايي شدند. 8 طبقه اصلي شامل وضعيت آموزش پزشكي، شرايط شغلي، تنزل جايگاه اجتماعي پزشكان، فقدان تعادل كار/زندگي، بي‌انگيزه شدن، تأثيرپذيري از ديگران، مقايسه وضعيت با كشورهاي مقصد و شرايط اقتصادي-اجتماعي كشور بود. براساس يافته‌هاي مطالعه، عوامل متعددي در گرايش به مهاجرت پزشكان دخالت دارند كه براي كند كردن روند مهاجرت لازم است به همه آن‌ها توجه شود.