بررسي تكرارپذيري آزمون‌هاي نورودايناميك اندام فوقاني: اعصاب مدين، راديال و اولنار

هدف: در ارزيابي اعصاب محيطي، از آزمون‌هاي نورودايناميك جهت ارزيابي حساسيت مكانيكي عصب استفاده ‌مي‌شود. با وجود اين، در ارتباط با تكرارپذيري آزمون‌هاي نورودايناميك اندام فوقاني، به‌ويژه براي اعصاب راديال و اولنار، اطلاعات بسيار كمي وجود دارد. هدف از اين مطالعه بررسي تكرارپذيري آزمون‌هاي نورودايناميك اندام فوقاني شامل اعصاب مدين (ميانه)، راديال و اولنار بود.  روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، با استفاده از نمونه‌گيري غير‌تصادفي ساده، 25 شركت‌كننده بدون علامت، با دامنه سني ۱۹ تا ۴۵ سال، شركت داشتند. تكرارپذيري هريك آزمون‌هاي نورودايناميك اعصاب ميانه، راديال و اولنار بررسي شد. آزمون‌هاي نورودايناميك را 2 آزمونگر در 2 جلسه، با فاصله ۲۴ ساعت انجام دادند. در طي انجام آزمون‌هاي نورديناميك، شركت‌كنندگان لحظات شروع احساس كشش دردناك و نقطه واضح شدن درد در ناحيه قدامي آرنج و ساعد (براي عصب ميانه)، در ناحيه خلفي خارجي آرنج و ساعد (براي عصب راديال) و ناحيه داخلي ساعد (براي عصب اولنار) را گزارش كردند. در نقطه شروع احساس كشش دردناك و نقطه واضح شدن درد، با استفاده از گونيامتر مكانيكي، زاويه اكستنشن آرنج (براي آزمون اعصاب مدين و راديال) و زاويه ابداكشن شانه (براي آزمون عصب اولنار) اندازه‌گيري شد. دامنه بين اين 2 نقطه، جهت بررسي تكرارپذيري محاسبه شد. به‌منظور بررسي تكرارپذيري نسبي و تكرارپذيري مطلق، به‌ترتيب، ضريب هم‌بستگي درون‌رده‌اي و خطاي استاندارد اندازه‌گيري محاسبه شد. با استفاده از آزمون تي‌تست، تفاوت در ميانگين اندازه‌گيري‌هاي انجام شده محاسبه شد. يافته‌ها: در تكرارپذيري يك جلسه و بين 2 جلسه، اختلاف معناداري بين ميانگين اندازه‌گيري‌هاي 2 آزمونگر يافت نشد. تكرارپذيري درون‌آزمونگر 1 و آزمونگر 2 به‌ترتيب براي عصب ميانه 0/94 درصد (°۲: خطاي استاندارد اندازه‌گيري)٬ 0/89 درصد (°2/85: خطاي استاندارد اندازه‌گيري)٬ براي عصب راديال 0/56 درصد (°6/36: خطاي استاندارد اندازه‌گيري) و 0/93درصد (°1/82: خطاي استاندارد اندازه‌گيري)، و براي عصب اولنار 0/42 درصد (°3/27: خطاي استاندارد اندازه‌گيري) و 0/79 درصد (°1/42: خطاي استاندارد اندازه‌گيري) بود. تكرارپذيري بين 2 آزمونگر در يك جلسه براي عصب مدين 0/84 درصد (°3/44: خطاي استاندارد اندازه‌گيري)، براي عصب راديال 0/54 درصد (°6/1: خطاي استاندارد اندازه‌گيري) و براي عصب اولنار 0/55 درصد (°2/75: خطاي استاندارد اندازه‌گيري) بود. تكرار‌پذيري بين 2 آزمونگر در 2 جلسه براي عصب مدين 0/97 درصد (°1/43: خطاي استاندارد اندازه‌گيري)، براي عصب راديال 0/69 درصد (°5/06: خطاي استاندارد اندازه‌گيري)، و براي عصب اولنار 0/51 درصد (°2/8: خطاي استاندارد اندازه‌گيري) بود. نتيجه‌گيري: آزمون‌هاي نورودايناميك اندام فوقاني و اندازه‌گيري دامنه بين لحظات شروع احساس درد كششي و واضح شدن آن (درد زير بيشينه) از تكرارپذيري متوسط تا عالي برخوردارند. بنابراين مي‌توان از اين آزمون‌هاي باليني در ارزيابي‌هاي تشخيصي و بررسي اثرات روش‌هاي درماني استفاده كرد. همچنين آزمون نوروديناميك عصب ميانه، نسبت به آزمون‌هاي نورديناميك اعصاب راديال و اولنار، تكرارپذيري نسبي بالاتري دارند.