بررسي تأثير فوري 2 نوع اسپيلنت شست دست بر درد، قدرت گرفتن و عملكرد دستي افراد مبتلا به تنوساينوويت دكورون: يك مطالعه متقاطع

اهداف: جلوگيري از خم شدن مفاصل شست به بهبود تنوساينويت دكورون كمك مي‌كند. بنابراين در بي‌حركتي با اسپيلنت، شست در وضعيت ابداكشن قرار مي‌گيرد. حركت ابداكشن شست مي‌تواند شامل دور شدن از كف دست (ابداكشن پالمار) و يا دور شدن از انگشتان (ابداكشن راديال) باشد كه در 2 صفحه حركتي متفاوت انجام مي‌شوند. براساس دانش نويسندگان، در مطالعات پيشين نيز مشخص نشده است كه كدام وضعيت ابداكشن براي شست مي‌تواند بهبود و عملكرد بهتري را براي استفاده‌كنندگان در پي داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه تأثير فوري اسپيلنت‌هاي ابداكشن پالمار و ابداكشن راديال بر ميزان درد، قدرت گرفتن و عملكرد دست در افراد مبتلا به تنوساينويت دكورون است. روش بررسي: در يك مطالعه شبه‌تجربي، 30 نفر (24 خانم) داوطلب از ميان افراد مبتلا به تنوساينويت دكورون كه به مراكز باليني مراجعه مي‌كردند به‌صورت نمونه‌گيري آسان انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به‌صورت تصادفي در 3 حالت مطالعه (شامل بررسي بدون اسپيلنت، با اسپيلنت ابداكشن پالمار و با اسپيلنت ابداكشن راديال) قرار مي‌گرفتند. اسپيلنت‌هاي مطالعه از نوع ترمو پلاستيكي پيش‌ساخته بودند كه براساس اندازه‌گيري براي شركت‌كنندگان استفاده مي‌شد. اين اسپيلنت‌ها داراي ارتفاعي تا دو‌سوم ساعد بودند و جهت بي‌حركت كردن مفاصل كارپو متاكارپال و متاكارپو فالنژيال شست طراحي شده بودند، ولي حركات مفصل اينترفالنژيال درون آن‌ها آزاد بود. يكي از اسپيلنت‌ها شست را در وضعيت ابداكشن پالمار و ديگري شست را در وضعيت ابداكشن راديال نگهداري مي‌كرد. پيامدهاي مطالعه به‌صورت تأثير فوري پس از دريافت هر مداخله و طي 1 جلسه بررسي و اندازه‌گيري مي‌شد. پيامدهاي مدنظر شامل بررسي ميزان درد، قدرت گرفتن و عملكرد دست بود كه به ترتيب با استفاده از مقياس بصري درد، دينامومتر گريپ و پينچ و سنجش زمان آزمون جبسون-تيلور اندازه‌گيري مي‌شد. تحليل داده‌ها با آزمون تحليل واريانس داده‌هاي تكراري و استفاده از نسخه 16 نرم‌افزار SPSS انجام شد. يافته‌ها: تمام شركت‌كنندگان ارزيابي‌هاي مطالعه را تكميل كردند. نتايج نشان داد شدت درد، قدرت گرفتن و عملكرد دست با پوشيدن اسپيلنت اسپايكاي شست به‌صورت معناداري نسبت به حالت بدون اسپيلنت كاهش پيدا كرد (0/05 P). شدت درد حين گرفتن اشيا با اسپيلنت ابداكشن پالمار كمتر از اسپيلنت ابداكشن راديال بود. ميزان كاهش قدرت گرفتن اشيا به‌صورت گريپ، پينچ لترال و پالمار در اسپيلنت ابداكشن پالمار كمتر از اسپيلنت ابداكشن راديال بود (0/05 P). 2 نوع اسپيلنت تفاوت معناداري در كند كردن عملكرد دست در آزمون جبسون-تيلور نداشتند (0/05 P). نتيجه‌گيري: قرار دادن شست در وضعيت ابداكشن پالمار درون اسپيلنت باعث كاهش مؤثرتر درد ضايعه شده و براي گرفتن اشيا در دست و بين انگشتان مناسب‌تر است.