واكاوي موانع و تسهيل‌كننده‌هاي ادغام اجتماعي بيماران ضايعه نخاعي بيمارستان توان‌بخشي رفيده: مطالعه كيفي

اهداف: زندگي بعد از بروز اتفاقات ناگوار، نظير ضايعه نخاعي دستخوش تغييرات مي‌شود و افراد با معلوليت ضايعه نخاعي براي حضور در جامعه به‌عنوان يك شهروند با موانع و چالش‌هاي مختلفي مواجه‌اند. هدف اين مطالعه واكاوي موانع و تسهيل‌كننده‌هاي ادغام اجتماعي توان‌خواهان ضايعه نخاعي در بيمارستان توان‌بخشي رفيده است. روش بررسي: اين پژوهش با استفاده از تحليل محتواي قراردادي گرانهايم و ليندمن (2004) انجام شد. مشاركت‌كنندگان 13 نفر از بيماران داراي معلوليت ضايعه نخاعي، 4 نفر از مراقبين خانوادگي و 5 نفر از ارائه‌دهندگان خدمات توان‌بخشي به اين بيماران در بيمارستان توان‌بخشي رفيده بودند كه به شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. نمونه‌گيري تا زمان رسيدن به اشباع داده‌ها، ادامه يافت. داده‌ها با استفاده از مصاحبه عميق نيمه‌ساختاريافته جمع‌آوري و تحليل شد. براي بررسي استحكام داده‌ها از 4 معيار مقبوليت، قابليت اطمينان، قابليت انتقال و قابليت تأييد پيشنهادي گوبا و لينكن استفاده شد. يافته‌ها: تسهيل‌كننده‌هاي ادغام‌اجتماعي افراد ضايعه نخاعي در 3 طبقه اصلي «حمايت اجتماعي»، «مشاركت اجتماعي» ،«باورهاي فردي» و 8 زير طبقه مرتبط با آن‌ها شناسايي شد. موانع ادغام اجتماعي استخراج‌شده بر مبناي تجربيات مشاركت‌كنندگان در اين مطالعه نيز در 3 طبقه اصلي «موانع محيطي و ساختاري»، «موانع جسمي و حركتي» و «موانع زمينه‌اي» و 6 زير‌طبقه مرتبط قرار گرفتند. نتيجه‌گيري: بر‌اساس يافته‌هاي اين مطالعه، بيماران ضايعه نخاعي براي بازگشت به جامعه با بازدارنده‌هاي متعددي مواجه هستند و از سوي ديگر موارد كمك‌كننده‌اي در سطوح مختلف فردي، خانوادگي و اجتماعي وجود دارد كه موجب تسهيل فرايند ادغام اجتماعي آن‌ها مي‌شود. شناخت اين عوامل كه برگرفته از تجارب عميق افراد داراي معلوليت ضايعه نخاعي، مراقبين خانوادگي و ارائه‌دهندگان خدمات توانبخشي است، مي‌تواند براي بيماران، خانواده‌ها، متخصصين و سياست‌گذاران كاربرد زيادي داشته باشد تا با برنامه‌ريزي، طراحي و اجراي مداخلات مرتبط در راستاي كاهش موانع و تقويت تسهيل‌كننده‌ها در مسير ادغام اجتماعي گروه هدف گام بردارند.