نقش ميانجي خودكارآمدي خلاق در رابطه بين هوش اجتماعي و خود نظم جويي شناختي هيجان دانش آموز‎ان

مقدمه: از آنجا كه در موقعيت‎هاي تنش‌زا، چگونگي تنظيم هيجان، موضوعي مهم و ضروري است. لذا، پژوهش حاضر با هدف نقش ميانجي خودكارآمدي خلاق در رابطه بين هوش اجتماعي و خودنظم جويي شناختي هيجان انجام شد. روش: روش پژوهش توصيفي- همبستگي مبتني بر مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‎آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهر ساري به تعداد 9040 نفر بود. حجم نمونه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‎اي چند مرحله‌اي و بر اساس جدول كرجسي و مورگان به تعداد 370 نفر انتخاب شدند. براي جمع آوري داده‎ها از پرسشنامه استاندارد خودكارآمدي خلاق بيگيتو (2006)، هوش اجتماعي سيلورا و همكاران (2001) و خود نظم جويي شناختي هيجان گارنفسكي و كرائيج (2007) استفاده شد. براي تحليل داده‎ ها از ضريب همبستگي اسپيرمن و مدل معادلات ساختاري با نرم‌افزارهاي Spss , Pls استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه هوش اجتماعي به طور مستقيم و غيرمستقيم از طريق متغير ميانجي خودكارآمدي خلاق بر خودنظم جويي شناختي هيجان مثبت (راهبردهاي سازگارانه) و منفي (راهبردهاي ناسازگارانه) دانش‎آموز‎ان اثر دارد (0/01 P).نتيجه‎ گيري: با توجه به يافته‎هاي پژوهش، هوش اجتماعي به عنوان مهارت‎هاي تعامل موفق و خودكارآمدي خلاق به عنوان باور به قابليت‎ها و توانايي‎هاي خود نقش مهمي در تنظيم هيجان دارد. بنابراين، لازم است كه دوره‎هاي آموزشي با هدف ارتقاء توانايي شناسايي احساسات و عواطف صورت پذيرد.