ارائه مدل افزايش تعلق خاطر كاري اساتيد دانشگاه آزاد اسلامي

مقدمه: اين پژوهش كه با هدف ارائه مدل افزايش تعلق خاطر كاري اساتيد دانشگاه آزاد اسلامي انجام شد. روش: اين مطالعه به لحاظ هدف، كاربردي، برحسب نوع داده ها؛ آميخته(كيفي-كمي)، از نظر شيوه گرداوري داده ها و روش پژوهش، توصيفي تحليلي و پيمايشي است. جامعه آماري را در بخش كيفي، خبرگان علمي دانشگاه و متخصصان آموزش عالي و در بخش كمي، اعضاي هيئت علمي دانشگاه آزاد شهر تهران تشكيل دادند كه به ترتيب به روش هدفمند و اشباع نظري و از طريق معادلات ساختاري نمونه گيري شدند. براي گردآوري داده ها از ابزارهاي مصاحبه نيمه ساختار يافته و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد كه روايي و پايايي ابزارها مورد بررسي و تائيد قرار گرفت. روش تحليل داده ها در بخش كيفي كدگذاري نظري برگرفته از روش نظريه‌پردازي داده بنياد و در بخش استنباطي و كمي آزمون هاي تي تك نمونه اي، مدل‌سازي معادلات ساختاري (تحليل عاملي تأييدي) و تحليل عاملي اكتشافي بود.يافته ها: نتايج حاصل از تحليل عاملي نشان داد كه مؤلفه هاي نيرومندي، جذب، وقف، به عنوان عوامل تشكيل دهنده تعلق خاطر كاري اساتيد، مؤلفه هاي سرمايه روانشناختي، هوش هيجاني، حمايت سازماني، رهبري خدمتگزار، هويت سازماني، احساس معنا در كار، به عنوان عوامل اثرگذار و مؤلفه هاي تعهد سازماني، تعادل كار و زندگي، عملكرد شغلي، به عنوان مؤلفه هاي تأثيرپذير شناسايي و برازش مطلوب مدل افزايش تعلق خاطر كاري اساتيد را ارائه مي دهد.نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان مي دهد كه با بازنگري در برنامه ريزي و مديريت جذب و نگهداري نيروي انساني، تجديد نظر در شيوه هاي انتخاب مديران، تعادل در استفاده از مديران خارج از سازمان و تغيير در سبك رهبري دانشگاه، مي توان رغبت و تعلق خاطر كاري در اساتيد دانشگاه آزاد اسلامي را ارتقاء داد.