رابطه‌ سرمايه اجتماعي و فرهنگي والدين با مهارت‌هاي اجتماعي فرزندان: نقش واسطه‌اي سبك‌هاي والدين در برخورد با هيجانات منفي كودكان

مقدمه: والدين در شكل‌گيري مهارت اجتماعي فرزندان نقش بسيار مهمي دارند، از اين ‌رو هدف پژوهش حاضر، تبيين مهارت‌هاي اجتماعي فرزندان بر اساس سرمايه اجتماعي و فرهنگي ‏والدين با توجه به نقش واسطه‌اي سبك‌هاي والدين در برخورد با هيجانات منفي فرزندان بود.روش: روش پژوهش از نوع توصيفي –همبستگي و جامعه آماري والدين دانش آموزان مقطع ابتدايي شهر يزد در سال تحصيلي 1399-1400 بود. ‏حجم نمونه 500 نفر و با روش نمونه گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند كه ‏در‎ ‎نهايت 419 نفر پرسشنامه‌ها را تكميل كردند.‏‎ ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي مهارت‌هاي اجتماعي، سبك‌هاي برخورد والدين با هيجانات منفي فرزندان‏، سرمايه اجتماعي خانواده و سرمايه فرهنگي بود. از نرم‌افزار SmartPls3 نيز جهت تجزيه‌وتحليل مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد.يافته­ها: يافته‌ها نشان داد كه سرمايه اجتماعي هم به‌طور مستقيم (0/001 ‏p‏، 0/26=‏‎β‏‎‏) و هم به‌واسطه سبك‌هاي حمايتي (0/009 ‏p‏، 0/044=‏‎β‏‎‏) و غير حمايتي (0/013 ‏p‏، 0/033=‏‎β‏‎‏) ‏برخورد با هيجانات فرزندان، منجر پيش بيني مهارت‌هاي اجتماعي فرزندان مي‌گردد. سرمايه فرهنگي به‌طور مستقيم با سبك‌هاي حمايتي (0/043 ‏p‏، 0/11=‏‎β‏‎‏) برخورد با هيجانات فرزندان ارتباط دارد و همچنين سرمايه ‏اجتماعي (0/001 ‏p‏، 0/22=‏‎β‏‎‏) نيز نقش قابل‌توجهي در تبيين نحوه برخورد والدين با هيجانات فرزندان داشت. شاخص‌هاي برازش مدل بعد از اصلاح ‏(0/089=‏SRMR و 0/61=‏NFI‏‏‏)‏ نيز نشان داد كه مدل مذكور برازش مناسبي دارد. نتيجه‌گيري: به‌طوركلي برخورداري از سرمايه‌هاي اجتماعي ‏و فرهنگي موجب تغييرات ذهني و رفتاري كنشگران اجتماعي (والدين و فرزندان) مي‌شود و اين تغييرات خود را در سبك‌هاي والدين در ‏برخورد با هيجانات و همچنين مهارت اجتماعي فرزندان نشان مي‌دهد.‏