رابطه سبك‌زندگي و نيازهاي بنيادي روانشناختي با وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي با ميانجيگري هوش‌هيجاني

مقدمه: از زمان معرفي شبكه‌هاي اجتماعي تاكنون، سرعت تحولات در زندگي دچار افزايش تصاعدي گرديده است. وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي مي‌تواند، جريان زندگي انسان را دستخوش تغييرات اساسي نمايد. اين پژوهش با هدف بررسي رابطۀ سبك‌زندگي و نيازهاي بنيادي روانشناختي با وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي با ميانجيگري هوش‌هيجاني انجام پذيرفت.روش: طرح پژوهش همبستگي از نوع مدلسازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري، دانشجويان استان تهران در سال 1400 بودند كه 515 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي مورد بررسي قرار گرفتند. در خصوص تحصيلات، 13/98 درصد كمتر از كارشناسي، 48/74 درصد كارشناسي، 24/08 درصد كارشناسي ارشد و 13/20 درصد دكتري شركت داشتند. براي اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه وابستگي به اينترنت و شبكه‌هاي اجتماعي يانگ (1998)، پرسشنامه سبك‌زندگي لعلي و عابدي (1391)، پرسشنامه نيازهاي بنيادي روانشناختي گوارديا و همكاران (2000) و پرسشنامه هوش‌هيجاني اسكات (1998) استفاده شد.يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين مؤلفه‌هاي سبك‌زندگي، نيازهاي بنيادي روانشناختي و هوش‌هيجاني با وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد (P 0.01). با توجه به شاخص‌هاي CFI, GFI, RMSEA به ترتيب با مقادير 0/057، 0/949 و 0/967 برازش مدل تأئيد گرديد. همچنين، نقش واسطه‌اي هوش‌هيجاني در ارتباط سبك‌زندگي و نيازهاي بنيادي روانشناختي با وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي مشخص گرديد.نتيجه‌گيري: بنابراين از طريق بهبود سبك‌زندگي و نيازهاي بنيادي روانشناختي مي‌توان، نسبت به اصلاح وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي اقدام نمود.