رابطه بين گرايش به جراحي زيبايي با نگرش به مد و تصوير بدني منفي زنان متقاضي جراحي زيبايي با تكيه بر نوع جراحي: نقش ميانجيگري تنظيم شناختي هيجان

مقدمه: در گذشته، جراحي زيبايي در جهت بازگشت عملكرد و شكل طبيعي عضوي از بدن انجام مي‌شد، اما امروزه جراحي زيبايي كاركرد اصلي خود را از دست‌داده است. هدف از پژوهش حاضر تعيين برازش مدل ساختاري روابط بين گرايش به جراحي زيبايي با نگرش به مد و تصوير بدني منفي با ميانجيگري تنظيم شناختي هيجان با تكيه ‌بر نوع جراحي در زنان متقاضي جراحي زيبايي شهر بوشهر بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگي از نوع مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش تمامي زنان متقاضي جراحي زيبايي كه در سال 1399 به كلينيك‌هاي زيبايي شهر بوشهر مراجعه كرده بودند را شامل مي‌شد. حجم نمونه متشكل از 400 نفر خانم بود كه به شيوه نمونه‌گيري تصادفي در دسترس انتخاب گرديدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌هاي گرايش به جراحي زيبايي اعتمادي فر و اماني (1392)، نگرش به مد رضايي (1393)، تصوير بدني ليتلتون و همكاران (2005) و تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي (2001) بود. يافته‌ها: يافته‌ها حاكي از آن بود كه متغيرهاي نگرش به مد و تصوير بدني منفي با ميانجيگري تنظيم شناختي هيجان پيش‌بيني كننده گرايش به جراحي زيبايي در زنان بودند. يافته‌هاي مدل ساختاري نشان داد كه مسير نگرش به مد و تصوير بدني منفي با تنظيم شناختي هيجان به‌طور مستقيم و با گرايش به جراحي زيبايي با ميانجيگري تنظيم شناختي هيجان معنادار مي‌باشد. نتيجه‌گيري: تحليل داده‌ها نشان‌دهنده مناسب بودن شاخص‌ها بود و نتايج نشان داد كه مدل از برازش مطلوبي برخوردار است. يافته‌هاي اين پژوهش مي‌تواند، براي روان‌درمانگران و مشاوران در ارائه مشاوره تخصصي به زنان متقاضي جراحي پروتكلي مبني بر اصلاح باورها و شناخت‌هاي غيرمنطقي و آموزش سبك‌هاي مقابله‌اي جهت كاهش تصوير بدني منفي و مدگرايي و افزايش تنظيم شناختي هيجان معرفي نمايد.