مدل يابي پرخاشگري در مدرسه براساس عملكرد خانواده، روان رنجورخويي و جو مدرسه: نقش واسطه اي باوربه پرخاشگري، همدلي و دلبستگي به مدرسه

مقدمه: رفتار پرخاشگرانه يكي از معضلاتي است كه بر نوجوانان به‌ويژه روند رشد و عملكرد تحصيلي آن‌ها تأثير منفي مي‌گذارد. هدف پژوهش حاضر مدل‌يابي پرخاشگري در مدرسه بر اساس عملكرد خانواده، روان‌رنجورخويي و جو مدرسه با نقش واسطه‌اي باور به پرخاشگري، همدلي و دلبستگي به مدرسه در دانش‌آموزان بود. روش: روش پژوهش، همبستگي از نوع مدل‏سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان پسر متوسطه (دوره دوم) شهرستان هرسين در سال تحصيلي 1401-1400 به تعداد 1918 بود كه به‌صورت تصادفي خوشه‌اي تعداد 450 نفر از آن‌ها به‌عنوان نمونه انتخاب شد. داده‌هاي پژوهش به كمك پرسش‌نامه‌هاي شيوه سنجش خانواده مك مستر (بالدوين و بيشاب،1983)، پرسش‌نامه جو و هويت مدرسه (لي و همكاران، 2017)، پرسش‌نامه شخصيتي نئو (مك كري و كاستا، 1985)، مقياس تجديد‌نظر‌شده باور به پرخاشگري (كمپبل، مونسر، مك منيوس و وودهاوس، 1999)، پرسش‌نامه همدلي و همدردي در نوجوانان (ووزن و همكاران، 2015)، پرسش‌نامه دلبستگي به مدرسه (موتون، دي وايا و گلازير، 1993)، مقياس پرخاشگري (اورپيناس و فرانكوسكي، 2001) گردآوري گرديد. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاري در قالب نرم‌افزارهاي SPSS27 و 27AMOS مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مدل تدوين‌ شده پرخاشگري در مدرسه از برازش مناسبي برخوردار است و عملكرد خانواده، روان‌رنجورخويي، جو مدرسه، باور به پرخاشگري، همدلي، دلبستگي به مدرسه اثر مستقيم بر پرخاشگري دانش‌آموزان در مدرسه دارند. نتيجه‌گيري: باتوجه‌به يافته‌هاي پژوهش، عملكرد خانواده، روان‌رنجورخويي، جو مدرسه، باور به پرخاشگري، همدلي و دلبستگي به مدرسه نقش مهمي در پرخاشگري دانش‌آموزان در مدرسه دارند.