تحليل انتقادي استعاره سياست‌گذاري و اجراي سياست: ارائه استعاره‌هاي بديل

بررسي آرا و انديشه‌هاي بزرگاني چون بورديو، فوكو و هابرماس حاكي از اين است كه ما در عصر زباني زندگي مي‌كنيم. از اين‌رو پرسش‌هاي مربوط به زبان و قدرت بيش از پيش در سياست و حوزه عمومي مطرح مي‌شود اما كمتر مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به اين مسئله هدف اين پژوهش تحليل انتقادي استعاره سياست‌گذاري و اجراي سياست و ارائه استعاره‌هاي بديل براي آن‌ها است. براي رسيدن به اين هدف از روش تحليل انتقادي استعاره استفاده شد. در اين روش استعاره در سه گام مورد تشخيص، تفسير و تبيين قرار گرفت. يافته‌ها نشان مي‌دهد استعاره سياست‌گذاري و اجراي سياست، استعاره‌اي متعارف و زايا است. از اين رو مفاهيم «مصوبه»، «ابلاغ»، «دستور»، «اجرا»، «مأموريت»، «گزارش» و... نشأت گرفته از استعاره‌‌زايايي «سياست‌گذاري و اجراي سياست» است كه نظام شناختي كنشگران را تحت تاثير قرار داده و آنها را از كنشگري باز مي‌دارد. نتايج نشان مي‌دهد استعاره سياست‌گذاري و اجراي سياست بصورت غيرمستقيم و پنهاني براي كنشگران ارزشگذاري و آنها را  اقناع و ترغيب به بازيگري مي‌كند. از اين‌رو استعاره بديل توسعه و وضع سياست ارائه شد. وضع سياست نظريه‌اي است كه در سال 2012 توسط بال و همكارانش به تاييد رسيده است.