چشم‌انداز پسابرجام روابط ايران و آلمان در چارچوب تعهدات فرا آتلانتيكي

مناسبات ايران و آلمان به نسبت ديگر قدرت‌هاي اصلي اروپايي كمتر شكننده و عمدتاً پايدار بوده است. با اين حال يكي از دشواري‌هاي مطالعه سياست خارجي آلمان آن است كه اين كشور حضور در رقابت‌هاي ژئوپليتيك را بخاطر درس‌هاي سنگين جنگ جهاني دوم كنار گذاشته و عمدتاً تمام انرژي خود را مصروف اقتصاد بين‌الملل نموده است.‌ علاوه بر اين، آلمان نمي‌تواند سياست خارجي خود را خارج از چارچوب تعهدات فرااتلانتيكي و نيز فراتر از اصول و موازين سياست خارجي مشترك اروپايي تنظيم و راهبري كند. به همين دليل در تحليل سياست خارجي آلمان بيشتر بايد بر رفتارهاي نسبتاً پوشيده اين كشور تمركز كرد تا گفتارها مقامات آن. مطالعه روابط ايران و آلمان كاملاً در اين چارچوب قرار مي‌گيرد.‌ پرسش مقاله آن است كه چرا آلمان همواره تمام‌ تلاش كرده تا در برابر الگوي تقابلي آمريكا در قبال ايران، بر الگوي تعاملي تأكيد كرده و اتحاديه اروپا را نيز به سمت همين الگو سوق دهد؟ اين مقاله ضمن ارائه يك چارچوب تحليلي براي فهم عميق‌تر سياست آلمان، تمركز خود را بر رويكرد و سياست خارجي آلمان در قبال ايران پس از امضاي برجام بويژه زماني كه ترامپ زمام رياست جمهوري آمريكا را از دست مي‌دهد، قرار داده است.