اثربخشي واقعيت درماني بر سرسختي روانشناختي زنان سرپرست خانواده

زنان سرپرست خانواده به سبب سطح بالاي مسئوليت هاي زندگي در معرض آسيب هاي روانشناختي قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي واقعيت درماني بر سرسختي روانشناختي زنان سرپرست خانواده تحت پوشش سازمان بنياد شهيد و امور ايثارگران انجام شد. اين پژوهش آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش را زنان سرپرست خانواده تحت پوشش سازمان بنياد شهيد و امور ايثارگران شهرستان بجنورد تشكيل مي دهند. 30 نفر از آن ها به شيوه داوطلبانه انتخاب و به شيوه تصادفي در گروه هاي مداخله و كنترل قرار گرفتند. جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه سرسختي اهواز (AHI) انجام شد. گروه مداخله واقعيت درماني را در 8 جلسه دريافت كردند و گروه گواه در ليست انتظار براي دريافت مداخله قرار داشت. تحليل داده ها در نرم افزار SPSS-21 با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس انجام شد. نتايج نشان داد كه واقعيت درماني بر افزايش نمره كل سرسختي روانشناختي (F=8.111, P=0.009) و زيرمقياس هاي كنترل (F=4.508, P=0.044) و مبارزه جويي (F= 15.721, P=0.001) مؤثر بوده است و در طول زمان ثابت مانده است، اما بر زيرمقياس تعهد (F=1.657, P=0.221) اثر معنادار نداشت . واقعيت درماني در طول زمان نقش مؤثري در افزايش سرسختي روانشناختي زنان سرپرست خانواده داشت . پيشنهاد مي شود كه از اين درمان در ساير موقعيت هاي مشابه استفاده شود.