ارائه مدل علّي عملكرد كنكور بر اساس عملكرد خانواده و خودتنظيمي: نقش ميانجي‌گري سازگاري تحصيلي در دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي شهر خرم‌آباد

امروزه، داشتن تحصيلات دانشگاهي به‌صورت يك ارزش و يكي از عوامل مهم تحرك اجتماعي در آمده است و به همين دليل ورود به دانشگاه اتفاق مهمي محسوب مي‌شود؛ زيرا بر شغل، درآمد، روابط اجتماعي و احتمالاً انتخاب همسر در آينده تأثير دارد؛ بر اين اساس هدف از انجام پژوهش حاضر، ارائه مدل علّي عملكرد كنكور بر اساس عملكرد خانواده و خودتنظيمي و نقش ميانجي‌گري سازگاري تحصيلي در دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي شهر خرم‌آباد بود. در اين مطالعه توصيفي همبستگي، جامعه آماري را كليه دانشجويان دختر و پسر سال اول كارشناسي زيرگروه تجربي ورودي مهرماه دانشگاه‌هاي دولتي شهر خرم‌آباد (دانشگاه لرستان و علوم پزشكي) در سال تحصيلي 1401-1400 تشكيل دادند كه به روش نمونه گيري در دسترس تعداد 300 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت ارزيابي عملكرد دانشجويان در كنكور، از ميانگين درصدهاي كسب‌شده در دروس كنكور سال 1399-1400 و از پرسش‌نامه‌هاي عملكرد خانواده مك‌مستر (1983)، خودتنظيمي بوفارد، بويسورت، وزائو و لاروچ (1995) و سازگاري تحصيلي اندرسون، گوآن و كاك (2016) استفاده شد. ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد تمامي مسيرهاي مستقيم به‌جز مسيرهاي عملكرد خانواده به عملكرد كنكور معني‌دار شدند (p 0/05). هم‌چنين، مسيرهاي غيرمستقيم عملكرد خانواده با عملكرد كنكور با نقش واسطه سازگاري تحصيلي و نيز رابطه خودتنظيمي با عملكرد كنكور با نقش واسطه‌اي سازگاري تحصيلي معني‌دار شدند (p=0/05). بر اساس نتايج اين پژوهش، الگوي پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار است و گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر بر عملكرد كنكور دانشجويان محسوب مي‌شود.