پيش بيني رضايت زناشويي بر اساس نگرش هاي مربوط به عشق در كارمندان اقماري شركت بهره برداري نفت و گاز شرق

هدف اين پژوهش پيش‌بيني رضايت زناشويي بر اساس نگرش هاي مربوط به عشق در كارمندان اقماري شركت بهره برداري نفت و گاز شرق بود. پژوهش حاضر كاربردي، از نوع پژوهش همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه كارمندان اقماري مرد متأهل شركت نفت خانگيران سرخس به همراه همسرانشان بود كه تعداد140 نفر (85 مرد، 55 زن) به‌عنوان حجم نمونه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش براي گردآوري اطلاعات از دو پرسشنامه رضامندي همسران افروز (فرم كوتاه) و پرسشنامه نگرش هاي مربوط به عشق (LAS) استفاده گرديد. تجزيه‌وتحليل داده هاي پژوهش به روش رگرسوين گام‌به‌گام انجام شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه رضايت زناشويي بر اساس نگرش‌هاي عشق‌ورزي رمانتيك (0.53)، واقع گرايانه (0.08)، بازيگرانه (0.02) و دوستانه (0.18) در سطح 0.01 p در كارمندان اقماري شركت بهره‌برداري نفت و گاز شرق قابل پيش‌بيني است. همچنين نتايج نشان داد كه سبك هاي عشق شهواني و فداكارانه، قادر به‌پيش بيني رضايت زناشويي در اين افراد نبودند. از اين يافته ها مي توان استنباط كرد كه نگرش هاي عشق ورزي، متغيري مؤثر بر رضايت زناشويي در كارمندان اقماري و همسرانشان است و قادر به پيش‌بيني رضايت زناشويي در اين افراد مي باشد و فرضيه اين پژوهش مبني بر پيش‌بيني رضايت زناشويي بر اساس نگرش هاي مربوط به عشق، مورد تأييد قرار گرفت. درنهايت پيشنهاد مي‌شود در تحقيقات آتي رضايت زناشويي بر اساس نگرش‌هاي مربوط به عشق در كارمندان اقماري با كارمندان غير اقماري مقايسه و بررسي شود.