مروري بر پارامترهاي غربالگري روش‌هاي فرازآوري مصنوعي با هدف بهبود برداشت نفت

با گذشت مدت زماني از شروع توليد، بدليل افت فشار مخزن يا كاهش توليد پذيري چاه و در نتيجه كاهش فشار جرياني ته چاه؛ انتقال نفت به سطح با نرخ مطلوب بصورت طبيعي صورت نمي‌پذيرد. لذا در اين شرايط، ضرورت دارد از روش‌هايي موسوم به فرازآوري مصنوعي (شامل فرازآوري با گاز و فراز آوري با پمپ) بمنظور كمك به توليد سيال استفاده گردد. تصميم گيري در مورد انتخاب روش فرازآوري مصنوعي براي سودآوري بلندمدت يك ميدان از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. انتخاب روش بهينه (از منظر فني) با در نظر گرفتن پارامترهاي مرتبط با سيالات مخزن (نسبت گاز به مايع توليدي، گرانروي نفت، چگالي نفت و خورندگي نفت و گاز)، توليد (دبي توليد، فشار ته چاهي، توليد شن و ذرات جامد، رسوب پارافين وscale )، چاه (نوع از منظر خشكي يا دريا، عمق، اندازه ديواره، زاويه انحراف)، شرايط محيطي و عوامل اقتصادي (هزينه‌هاي سرمايه‌اي و عملياتي) انجام مي‌شود. انتخاب روش فرازآوري مصنوعي مي‌تواند بر اساس ملاحظات ديگري نظير موقعيت ميدان، فاصله چاه‌ها، وضعيت مكانيكي چاه و تجربه عملياتي تيمي كه سيستم را انتخاب مي‌كند نيز باشد. اكثر چاه‌ها مي‌توانند توسط چند روش فرازآوري مصنوعي بطور رضايت بخشي توليد كنند. مطالعه حاضر، با مرور منابع قبلي، ضمن بيان مزايا، معايب، محدوديت‌ها و شرايط بكارگيري هر كدام از انواع مختلف روش‌هاي فرازآوري مصنوعي، برنامه‌اي جامع به منظور غربالگري اين روش‌ها را ارايه مي‌دهد.