ارزيابي ميادين مشترك و قراردادهاي نفتي كشورهاي داراي ميادين مشترك با ايران

مدل هاي قراردادي بنا به شرايط جغرافيايي, سياسي، هزينۀ توليد و ساير عوامل، در كشورهاي مورد استفاده عملكردهاي متفاوتي دارند. لذا هر قرارداد صرفنظر از مدل آن تا زماني كه بتواند منافع بيشتري عايد كشور ميزبان كند بهينه تر است. البته شركت هاي نفتي بين المللي نيز به دنبال قراردادهايي هستند كه سود بيشتري نصيبشان كند. اين تعارض منافع كه سابقۀ ديرينه دارد همواره قراردادها را به سمتي كشانده است كه براي طرفين حالت برد برد داشته باشد. قراردادها بايد براي شركت ها جذابيت داشته باشد تا براي همكاري و فعاليت در كشور ميزبان، مجاب شوند. بنابر اين با توجه به فصل مشترك كشور ايران در ميادين مشترك با كشورهاي همسايه در چندين منطقِۀ جغرافيايي )خليج فارس, درياي خزر و ساير مناطق خشكي( شناخت از قراردادهاي نفتيِ به كاررفته در اين كشورها مي تواند بسيار حائز اهميت باشد. بر همين اساس شناسايي ميزان ذخاير هيدروكربوري، نوع قراردادها، چگونگي سرمايه گذاري، شرايط مربوط به مفاد قراردادها و ميزان منافع حاصله در اين كشورها؛ كمك شاياني در تأمين هرچه بيشتر منافع ملي كشور ايران در استفاده از قراردادهاي مشابه محسوب مي شود. به علاوه با بررسي قراردادهاي اين كشورها كه داراي مخازن مشترك با كشور ايران هستند مي توان از اقداماتي كه ممكن است به هدر رفت و مهاجرت منابع هيدروكربوري منجر شود و به منافع ملي لطمه وارد كند، جلوگيري كرد.