عملكرد مدل‏ نيمه‌پارامتريك قيمت‌گذاري دارايي در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: در مدل‌هاي قيمت‌گذاري دارايي، به‌طور سنتي فرض شده است كه ميان بازده و متغيرهاي توضيح‌دهنده، رابطه خطي وجود دارد؛ بنابراين در محيط غيرخطي، تخمين ضرايب اين مدل ناسازگار و اريب‌ دار است. در اين پژوهش قدرت پيش‌بيني مدل پنج‌عاملي فاما و فرنچ غيرخطي و خطي، در بازه زماني فروردين‏ 1389 تا اسفند 1398 ارزيابي شده است. روش: براي برآورد بازده موردانتظار به‌روش غيرخطي، از مدل پنج‌عاملي فاما و فرنچ نيمه‌پارامتريك استفاده شده است. در مدل دوم، بازده موردانتظار از مدل پنج‌عاملي فاما و فرنچ به‌روش خطي برآورد شده است. يافته‌ها: بازده موردانتظار برآوردشده با بازده تحقق‌يافته مقايسه شد و از شاخص ميانگين قدرمطلق درصد خطا، براي سنجش قدرت پيش‌بيني مدل‌هاي پژوهش استفاده شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه ميانگين شاخص ميانگين قدرمطلق درصد خطا، در مدل نيمه‌پارامتريك كمتر از مدل خطي است. نتيجه‌گيري: علي‌رغم خطاي كمتر مدل پنج‌عاملي فاما و فرنچ نيمه‌پارامتريك نسبت به مدل خطي، اختلاف معناداري ميان قدرت پيش‌بيني اين دو مدل مشاهده نشد. بنابراين روش تخمين (خطي يا غيرخطي) تأثير معناداري در عملكرد مدل پنج‌عاملي فاما و فرنچ نخواهد گذاشت.