ارزيابي شاخص‌هاي عيني كيفيت زندگي در روستاهاي هدف گردشگري تاريخي- فرهنگي شهرستان مرودشت

هدف نهايي بسياري از پروژه‌ها و برنامه‌هاي صورت پذيرفته در مناطق روستايي، بهبود كيفيت زندگي ساكنان است. با توجه به محدوديت منابع، سياست‌گذاران بايد كارآترين راه را براي توزيع منابع كمياب در مسير نيازها و اولويت‌هاي مردم قرار دهند. اين امر مي‌تواند با استفاده از نتايج حاصل از تحقيقات مرتبط به عنوان ورودي فرايند تصميم‌گيري حاصل گردد. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از نوع اكتشافي است و با روش توصيفي- تطبيقي انجام شده است. جامعة آماري را تمامي سرپرستان خانوار ساكن در روستاهاي هدف گردشگري تاريخي- فرهنگي (بالاي 30 خانوار) شهرستان مرودشت تشكيل دادند (2269 سرپرست خانوار). حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و بر اساس فرمول كوكران تعداد 170 نفر تعيين شد. از سويي براي مقايسه 170 نفر از سرپرستان خانوار روستاهاي غيرهدف گردشگري به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. رتبه‌بندي شاخص-ها با توجه به مدل موريس (ضريب D.I) و ميزان پراكندگي شاخص‌هاي مورد مطالعه با استفاده از ضريب تغييرات (C.V.) صورت پذيرفت. نتايج حاصل از D.I نشان داد كيفيت زندگي عيني روستاهاي هدف گردشگري با ضريب (0.49) در وضعيت نسبتاً مناسب و روستاهاي غيرهدف گردشگري با ضريب (0.39) در وضعيت نامناسب قرار دارند. مقايسه‌ي (C.V.) نشان داد گردشگري موجب افزايش كيفيت زندگي ساكنان شده است به گونه‌اي كه بيشترين اثر را در شاخص‌هاي كالبدي، معيشت محلي و پايداري محيط و بعد زيست محيطي داشته است. نتايج: مطابق با نتايج، فعاليتهاي گردشگري تأثير اندكي بر داراييهاي ساكنان روستاهاي هدف گردشگري داشته است. لذا گسترش بازارچه هاي محلي، تقويت همكاري منابع مالي، احياي كارگاههاي صنايع، دستي و افزايش برگزاري نمايشگاهها و رويدادهاي فرهنگي جهت بهره گيري از مزيتهاي گردشگري پيشنهاد ميشود