بررسي ديدگاه نو دانشجويان نسبت به يادگيري در فضاي مجازي

يادگيري در فضاي مجازي مفهومي است كه با توجه به فناوري هاي نوين در عرصه تعليم و تربيت موردتوجه بوده است؛ اما امروزه به دليل شيوع ناگهاني ويروس كرونا، يادگيري در بستر فضاي مجازي همگاني شده است، به‌طوري‌كه غالب مؤسسات آموزش عالي بر مبناي فضاي مجازي فعاليت مي‌كنند. بااين‌حال براي بسياري از دانشجويان به‌ويژه نو دانشجويان دوره كارشناسي كه با فضاي يادگيري سنتي عجين شدند با تجربيات متفاوتي همراه بودند. اين پژوهش با هدف شناسايي بررسي ديدگاه نو دانشجويان دوره كارشناسي به يادگيري در بستر فضاي مجازي به مطالعه مي پردازد. پژوهش حاضر با رويكرد كيفي انجام‌شده و روش منتخب در اين پژوهش پديدارشناسي از نوع توصيفي بوده است. ميدان پژوهش موردمطالعه نو دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه تهران، شهيد بهشتي، علامه طباطبائي، گيلان، يزد مي باشد كه بر اساس ملاك هاي تعيين‌شده به‌صورت هدفمند از نوع مطلوب و ملاك‌محور انتخاب شدند و درنهايت با 22 نفر از نو دانشجويان مصاحبه نيمه‌ساختاريافته اي ترتيب داده‌شد. با تحليل و بررسي داده ها، يافته ها به چهار مضمون اصلي و 18 زير مضمون فرعي استخراج گشت كه مضامين اصلي عبارت‌اند از: عوامل مربوط به دانشگاه، عوامل مربوط به اساتيد، عوامل درون فردي دانشجويان و عوامل ميان فردي دانشجويان. نتايج حاكي از آن است، يادگيري در فضاي مجازي موانع زيادي براي دانشجويان به وجود آورده است. لذا توصيه مي شود مسئولين، مديران و اساتيد دانشگاه ها، تدابير و تصميمات مقتضي، قوانين موردنياز در شرايط كنوني را تدوين كنند. همچنين بستر موردنياز براي تغيير رويكرد يادگيري سنتي به يادگيري در بستر فضاي مجازي و تركيبي را در جهت اعتلاي آموزش عالي فراهم نمايند.