مطالعه طولي (پانلي) نگرش دانشجو معلمان نسبت به عناصر نظام آموزشي تربيت‌معلم در دانشگاه فرهنگيان

پژوهش حاضر يك مطالعه طولي درباره ادراكات و برداشت‌هاي دانشجو معلمان از مؤلفه‌هاي نظام آموزشي تربيت‌معلم ايران و حرفه معلمي در طول تحصيل است. براي انجام اين مطالعه طولي از روش پديدارشناسي استفاده شده و گردآوري اطلاعات در دو بازه زماني بدو ورود دانشجويان و حين دانش‌آموختگي آنان انجام شده است. جامعه پژوهشي دانشجو معلمان ورودي 1395 پرديس حكيم فردوسي دانشگاه فرهنگيان بوده كه نمونه‌اي تصادفي به تعداد 22 نفر در شروع پژوهش انتخاب و با شيوه پانلي از همان نمونه به تعداد 18 نفر در حين دانش‌آموختگي در گردآوري اطلاعات همكاري نمودند. ابزار پژوهش مصاحبه نيمه سازمان‌يافته بوده و اعتباريابي از طريق بازگرداندن يافته‌ها به مشاركت‌كنندگان و انجام اصلاحات ضروري صورت پذيرفته است. تجزيه‌وتحليل اطلاعات با روش تحليل محتواي كيفي و كدگذاري انجام شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين نگرش بدو ورود دانشجويان و نگرش حين دانش‌آموختگي آنان نسبت به عناصر دانشجو، برنامه درسي، برنامه درسي غيررسمي (فرهنگي اجتماعي)، تجهيزات و فناوري، سراي دانشجويي و رفاهي، حرفه معلمي و مسائل و مشكلات دانشجويي تفاوت وجود دارد و نگرش آنان تغيير پيدا كرده است. ليكن در عنصر كاركنان، تحقق انتظارات تا حد زيادي انجام و در عنصر استاد (آموزشگر) ميزان تحقق انتظارات در حد متوسط است. علاوه بر وجود تفاوت بين تصورات اوليه و ادراكات پس از تجربه زيسته، مضامين و مقوله‌هاي استخراجي از برخي تغييرات در نگرش دانشجو معلمان نيز قابل‌توجه بوده و پرداختن به آن‌ها در تصميم‌گيري و برنامه‌ريزي‌هاي مختلف نظام آموزشي تربيت‌معلم ايران ضروري به نظر مي‌رسد.