بررسي عددي تأثير استفاده از نانوسيال آب-آلومينيوم اكسيد (Al2O3) بر روي عملكرد ترموديناميكي سامانه فتوولتائيك حرارتي (PV/T)

انرژي خورشيدي به عنوان يك منبع انرژي تجديدپذير مي تواند براي توليد حرارت و الكتريسيته استفاده شود. در بين سامانه‌هاي توليد توان با استفاده از انرژي خورشيدي، سامانه فتوولتائيك حرارتي (PV/T) يك فناوري نسبتاً جديد و پركاربرد است كه مي تواند به طور همزمان انرژي الكتريسيته و گرما توليد كند. در سال هاي اخير استفاده از مواد نانو در سامانه هاي خورشيدي به طور قابل توجهي گسترش يافته است. در پژوهش حاضر اثر استفاده از نانو سيال آب-آلومينيوم اكسيد در سه غلظت حجمي 0.10، 0.075، 0.05 درصد و سه دبي حجمي ورودي 0.6، 0.9، 1.2 ليتر بر دقيقه بر بازده الكتريكي، بازده حراتي و بازده اكسرژي سامانه PV/T در ساعات مختلف روز به صورت عددي با استفاده از ديناميك سيالات محاسباتي (CFD) و مقايسه آن با نتايج تجربي انجام شده است. دبي حجمي 1.2 ليتر بر دقيقه و غلظت حجمي 0.10 درصد نانوسيال آلومينيوم-اكسيد با توجه به خنك‌كاري مناسب سامانه به عنوان نقاط ورودي بهينه به كار گرفته شدند. بيشترين مقدار بازده حرارتي كه تابع اختلاف دماي ورودي و خروجي سيال است، در بيشينه شرايط تابش (W/m^2960) با مقدار 53 درصد مشاهده شد. همچنين بيشترين مقدار بازده اكسرژي در فاصله زماني بعدازظهر (ساعت 16) با مقادير 21.6 درصد و كمترين مقدار آن در فاصله زماني ظهر (ساعت 13) با مقادير 15.9 درصد مشاهده شد.