تبيين معيارهاي ارزيابي در طرح‌هاي معماري ارگان‌هاي دولتي با تكنيك AHP

داوري و ارزيابي طرح‌هاي معماري يكي از چالش‌هاي اصلي اين رشته مي‌باشد. اين چالش در تمام مراحل و سطوح معماري چه در جوامع دانشگاهي و چه در جوامع حرفه‌اي وجود دارد. به دليل عدم وجود معيارهاي مشخص و مدون، جهت داوري و ارزيابي طرح ها، اعتراض به نتايج داوري و در نهايت سردرگمي طراحان و شركت‌كنندگان مشهود است. با توجه به تفاوت ذاتي رشته معماري با ساير رشته‌ها و علوم، سازوكار مدون و علمي جهت داوري و ارزيابي در طرح‌هاي معماري وجود ندارد. داوري طرح‌هاي معماري عموماً بر مبناي سلائق شخصي، دانش ضمني ارزيابان و تجربه‌هاي قبلي آن‌ها و هم‌چنين انتظارات و سفارشات كارفرما از طرح انجام مي‌گيرد. اين پژوهش به وسيله روش تحليل سلسله‌مراتبي، به داوري طرح‌هاي معماري ارائه‌شده به نهادهاي دولتي مي‌پردازد. اين روش، با تبديل مسائل پيچيده به سلسله‌مراتبي از عوامل متشكل از آن به يك راه حل مناسب كه بيش‌ترين تناسب را با اهداف و معيارهاي مورد نظر داشته باشد، دست پيدا مي‌كند. بر اين اساس در مرحله اول از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و تهيه پرسش‌نامه معيارهايي كه در طرح‌هاي معماري در نهاد‌هاي دولتي توسط خبرگان و كارشناسان دفاتر فني ارائه‌شده استخراج گرديد. سپس از طريق روش تحليل سلسله‌مراتبي به مقايسه دو به دويي معيارها پرداخته و در نهايت وزن نسبي هر معيار محاسبه گرديد و سپس امتياز نهايي هر معيار جهت ارزيابي و داوري طرح‌ها مشخص شد. نتايجِ به دست آمده نشان مي‌دهد كه تكنيك AHP (تحليل سلسله‌مراتبي)، با توجه به منعطف بودن، سادگي و به‌كارگيري همزمان معيارهاي كمّي و كيفي، مي‌تواند در ارزيابي و داوري طرح‌هاي معماري در نهادهاي دولتي كاربرد مطلوبي داشته باشد.