ارزيابي تبعات آلودگي صوتي بر سلامت ساكنان در آپارتمان‌هاي مسكوني، بر مبناي ثبت امواج مغزي

رشد فزاينده جمعيت، افزايش آلودگي‌ها و به دنبال آن معضلات زيست‌محيطي، كيفيت زندگي و سلامت زيستي انسان‌ها را دچار مشكلات بنيادي كرده است؛ آلودگي صوتي به عنوان بخشي از معضلات مذكور، مي‌تواند به صورت شنيداري و غير شنيداري اثرات خطرناكي بر سلامت انسان‌ها داشته باشد. آسايش صوتي در فضاي مسكوني مي‌تواند به صورت مستقيم و غير مستقيم بر سلامت ساكنان در سه سطح سلامت شامل سلامت جسمي، رواني و اجتماعي، تأثير‌گذار باشد. به همين منظور، پژوهش حاضر به شناخت و ارزيابي مولفه‌هاي معماري تاثيرگذار بر آسايش صوتي در مساكن آپارتماني شهر شيراز و تأثير آلودگي صوتي محيطي و تبعات آن بر سلامت ساكنان، در فضاي نشيمن از يك مجتمع آپارتماني از طريق ثبت امواج مغزي مي‌پردازد. روش پژوهش حاضر كيفي- كمي بوده و با كمك پرسش‌نامه محقق ساخت و تصويربرداري مغزي، داده‌ها مورد تحليل و ارزيابي قرار گرفتند. به اين منظور اموج مغزي افراد نمونه با كمك دستگاه 14 كاناله EMOTIV EPOC ركورد و پس از ثبت سيگنال‌هاي EEG، اطلاعاتِ به دست آمده توسط نرم‌افزار نروگايد تحليل و دامنه نوسان فعاليت مغز افراد نمونه نسبت به بانك اطلاعاتي نرمال مقايسه گرديد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه آلودگي صوتي مربوط به خارج ساختمان، با سه زير‌مولفه: منبع توليد، مسير انتشار و محل دريافت صوت، در رتبه اول عوامل مخل‌كننده آسايش صوتي نقش دارند. هم‌چنين نتايج حاصل از تحليل‌ها نشان داد، در صورتي كه تراز نوفه زمينه از 40 دسيبل (استاندارد مقرارت ملي براي فضاي نشيمن) به 53 دسيبل افزايش يابد، به نظر مي‌رسد اين افزايش، منجر به تغيير در تمركز و سوگيري توجه مي‌شود و در سازماندهي هيجاني و شناختي افراد، ايجاد اختلال خواهد كرد. لذا، در مراحل اوليه‌ي برنامه‌ريزي، ايده‌پردازي و طراحي، مديريت كنترلِ صوت، مي‌تواند تا حدي كاهش‌دهنده مشكلات مذكور باشد.