جستجوي پركاربردترين مولفه‌هاي منطقه‌گرايي در آثار زنان معمار منطقه‌گرا، دوره پهلوي

در دوره پهلوي، مدرنيته به ايران وارد مي‌شود و رواج سبك بين‌الملل باعث بي‌توجهي به هويت معماري ايراني مي‌شود. ولي با اين وجود، برخي از معماران، همسو با جريان معماري مدرن سعي در حفظ اصالت معماري ايراني در آثار آن‌ها داشتند و معماري منطبق با اصول منطقه‌گرايي را شكل دادند. هدف از انجام اين پژوهش اين است كه بررسي شود، معماران زن در دوره پهلوي براي حفظ هويت معماري ايراني، چه مولفه‌هايي از منطقه‌گرايي را بيش‌تر به كار گرفتند و در واقع پرسش اصلي اين است كه پركاربردترين مولفه منطقه‌گرايي براي پيوند معماري مدرن و معماري ايراني در آثار زنان معمار دوره پهلوي كدام بوده است؟ . تمركز اين تحقيق بر روي آثار معماران زن منتشر‌شده در مجله هنر و معماري در سال 1354 مي‌باشد و جامعه آماري را آثار زنان معماري تشكيل مي‌دهد كه داراي هويت معماري ايراني‌اند و از آن جايي كه معماران زن در دوره پهلوي در تاريخ معماري چندان شناخته‌شده نمي‌باشند، بررسي و تحليل آثارشان، منجر به دستيابي به نتايج ارزشمند و بديعي در معماري معاصر ايران مي‌شود و از اين منظر پژوهش‌هايي از اين جنس ضرورت مي‌يابد. اين تحقيق از نوع كيفي است و روش تحقيق از نوع تاريخي- تفسيري و توصيفي- تحليلي است. روش گردآوري داده‌ها به صورت اسنادي و روش تجزيه و تحليل آن‌ها كدگذاري و تحليل نمونه موردي است. نتايج نشان داده‌شده بيانگر اين است كه به ترتيب استفاده از هندسه و تناسبات معماري ايراني، سازگاري با اقليم منطقه، بهره‌گيري از عناصر ملي از مولفه‌هاي پركاربرد منطقه‌گرايي براي پيوند معماري مدرن و ايراني در آثار زنان معمار دوره پهلوي است.