طراحي مدل رابطۀ مسئوليت اجتماعي مقصد و قصد بازديد مجدد در استان گيلان با روش پژوهش تركيبي

سودآوري مقاصد گردشگري ـ به‌سبب بهره‌مندي از توريست‏هاي وفاداري كه باز مي‏گردند ـ باعث شده كه گردشگري به‌منزلۀ يكي از بخش‏هاي پيشرو در اقتصاد جهاني شناخته شود كه به‌شدت به منابع طبيعي و فرهنگي وابسته است و بايد به‌صورت مسئولانه از آن‌ها بهره‌برداري شود. هدف پژوهش حاضر، كشف ابعاد مسئوليت اجتماعي مقاصد گردشگري استان گيلان از ديدگاه گردشگران و بررسي تأثير آن‌ها در قصد بازديد مجدد و تأثير اعتماد به مقصد و رضايت گردشگر درحكم ميانجي و شهرت مقصد به‌منزلۀ تعديلگر در اين رابطه است. پژوهش حاضر از نظر روش، از نوع تركيبي متوالي اكتشافي است. در ابتدا و در مرحلۀ كيفي تحقيق، با روش پژوهش داده‌بنياد كلاسيك و از طريق مصاحبۀ عميق با دوازده نفر از گردشگران و كدگذاري با نرم‌افزار مكس.كيو.دي.اي ابعاد مسئوليت اجتماعي مقصد شامل ابعاد اقتصادي، زيست محيطي، فرهنگي، قانوني و اخلاقي به‌دست آمد. سپس به همراه مدل مفهومي، كه با مطالعۀ ادبيات داخلي و خارجي طراحي شد، از طريق پرسش‌نامه و با روش نمونه‏گيري غيراحتمالي در دسترس و گلوله برفي و به كمك 236 گردشگر داخلي و با استفاده از مدل‏سازي معادلات ساختاري به روش پي.ال.اس و با استفاده از نرم‌افزار اس.پي.اس.اس آزمون شدند. يافته‏ها نشان مي‏دهد مسئوليت اجتماعي مقصد در قصد بازديد مجدد تأثير مستقيم و معني‏دار ندارد؛ اما اين رابطه به‌صورت غيرمستقيم از طريق اعتماد به مقصد و رضايت گردشگر تأييد شد. شهرت نيز در رابطۀ بين ابعاد زيست‏محيطي، فرهنگي، قانوني با اعتماد به مقصد و همچنين بعد اخلاقي با رضايت گردشگر نقش تعديلگر دارد.