طراحي الگوي تاب‌آوري در صنعت گردشگري براثر بيماري كوويد 19

اين تحقيق با هدف طراحي الگوي تاب‌آوري در صنعت گردشگري در مواجهه با بحران كوويد 19 انجام شده است. روش پژوهش كيفي است كه از روش نظري داده‌بنياد استفاده شده است. براي اين منظور، با استادان حوزهٔ گردشگري و خبرگان صنعت گردشگري در استان مركزي مصاحبه شد و، از مصاحبهٔ 11 به بعد، تحليل داده‌ها به كشف مفاهيم و مقوله‌هاي جديدي منجر نشد. با وجود اين، براي اطمينان از حصول اشباع نظري، 4 مصاحبۀ ديگر نيز انجام شد و داده‌هاي مربوط به آن‌ها تحليل شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها مصاحبهٔ نيمه‌ساختاريافته بود و از نرم‌افزار اطلس تي‌آي براي كدگذاري مصاحبه‌ها استفاده شد. براساس يافته‌هاي اين پژوهش، نوآوري‌ در صنعت گردشگري و ديجيتال‌سازي اين صنعت در شيوع بيماري كوويد 19 به‌مثابهٔ شرايط علّي در تاب‌آوري صنعت گردشگري تأثيرگذار هستند، عوامل اجتماعي موجود در جامعه و استفاده از تجربيات مديران خبره در حوزهٔ صنعت گردشگري به‌منزلهٔ عوامل بسترساز، آموزش كاركنان و سياست‌هاي انگيزشي و حمايتي به‌منزلهٔ عوامل مداخله‌گر در تاب‌آوري صنعت گردشگري، نقش رسانه‌ها و عوامل فردي در راهبردهاي تاب‌آوري در صنعت گردشگري و توسعهٔ اقتصادي به‌منزلهٔ پيامدهاي تاب‌آوري در صنعت گردشگري استخراج و شناسايي شدند. در انتهاي اين مطالعه، توصيه‌هايي مديريتي براي حل بسياري از مسائل پديدآمده در حوزهٔ كسب‌وكار، كه ناشي از شرايط فعلي است، اشاره شده است و همچنين دربارهٔ محدوديت‌ها‌‌‌ و دامنهٔ تحقيقات آينده نيز بحث شده است.