سنجش تغييرات لحظه‌‌اي كيفيت فضاهاي شهري بر پايه تحليل كلان‌‌داده‌‌ها، مورد مطالعه: خيابان پكينگتون در استراليا

گسترش فناوري‌هاي ديجيتال و شبكه‌هاي اجتماعي وسيع از يك طرف باعث تغيير در درك تجربه فضايي و از طرف ديگر باعث ايجاد جرياني از اطلاعات گسترده از نظرات شهروندان پيرامون تجربه ايشان از فضاهاي شهري شده است. لذا حركت به سمت تحليل‌هاي نوين بر پايه داده‌‌هاي كلان1 مي‌تواند سبب ايجاد تغيير پارادايمي در روش‌هاي سنجش كيفيت فضاهاي شهري شود. در تجزيه ‌و تحليل داده‌هاي كلان، فرايند جستجو جهت آشكاركردن الگوهاي پنهان و همبستگي‌هاي ناشناخته مي‌تواند براي تصميم‌گيري‌هاي بعدي مورد استفاده قرارگيرد. هم‌‌چنين امروزه به واسطه‌ي تغييرات لحظه‌اي در معيارهاي مختلف فضاهاي شهري از آن‌ها به عنوان موجوديتي پويا ياد مي‌شود و به همين دليل سنجش و ارزيابي آن‌ها نيز بايد در قالب روش‌هايي ارائه گردد كه قادر به پاسخگويي به اين تغييرات لحظه‌‌اي باشند. هدف از اين پژوهش ارائه‌ي روشي منعطف و پويا جهت سنجش كيفيت خيابان پكينگتون دراستراليا به عنوان يك نمونه از فضاهاي شهري بر پايه تحليل‌هاي داده‌هاي كلان است. اين سنجش به واسطه‌ي تغييرات فضاي شهري در بازه‌ كوتاه‌مدت صورت گرفته است. روش اصلي مورد استفاده در اين پژوهش، بهره‌گيري از مدل الگوريتم كالمن جهت دستيابي به نمودار ميانگين متحرك كيفيت فضاها بر پايه متغير زمان و رتبه شاخص‌ها بر اساس داده‌هاي برآمده از مشاركت شهروندان در برنامه پليس اسكور2 است. پس از تحليل كلان‌‌داده‌‌ها براي شاخص‌‌هاي پنج‌‌گانه كيفيت فضاي شهري مشخص گرديد كه در خيابان پكينگتون، ميانگين رتبه دو شاخص منظر و عملكرد، و منحصر به فرد بودن در بازه كوتاه‌مدت، ثابت است و از ديدگاه كاربران، ميانگين سه شاخص امنيت، كارهايي كه مي‌‌شود انجام داد، و مراقبت از فضا در بازه كوتاه مدت يك شبانه‌‌روز متغير است.