ارزيابي عملكرد مديريت شهري در چهارچوب حكمراني خوب و ارتباط آن با كيفيت زندگي شهري و سرمايه اجتماعي

امروزه با توجه به مشكلات و چالش‌هاي نظام شهري و اهميت دستيابي به توسعه پايدار شهري، تغيير و تحولاتي در پارادايم‌هاي مديريت شهري و ارائه خدمات شهري به وجود آمده است. اين تغيير پارادايم، منجر به غالب شدن رويكرد حكمراني خوب شهري شده است كه به عنوان مناسب‌ترين و اثربخش‌ترين شيوه اداره شهرهاي امروزي مطرح شده است. اين رويكرد در اداره امور شهرها بر مبناي توسعه پايدار مردم‌سالار و برابرخواهانه، براي تاثيرگذاري تمامي كنشگران در مديريت شهري و هم‌چنين پاسخ‌گويي به تمامي نيازهاي شهروندان است. در واقع امروزه شهرها براي مديريت و اداره خود به رويكرد جديدي از مديريت دست يافته‌اند كه حكمراني خوب شهري نام دارد. با توجه به اين كه دو دستگاه مهم نهاد مديريت شهري در ايران شوراهاي شهري و شهرداري‌ها محسوب مي‌‌شوند. اين تحقيق به ارزيابي عملكرد مديريت شهري اهواز در چهارچوب حكمراني خوب و ارتباط آن با سرمايه اجتماعي و كيفيت زندگي شهري پرداخته است. جامعه آماري تحقيق شهروندان بالاي 18 سال شهر اهواز در سال 1398 است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 400 نفر برآورد شده است. روش نمونه‌گيري، خوشه‌اي چندمرحله‌اي است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه شاخص‌هاي حكمراني خوب شهري (حق اظهارنظر و پاسخگويي، شفافيت، قانون‌مداري، كارايي و اثربخشي و مشاركت افراد) در سطح مطلوبي قرار ندارند و مديريت شهري (شوراي شهر و شهرداري) اهواز نتوانسته‌ حكمراني خوب شهري را محقق سازد. هم‌چنين يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه رابطه معنادار مستقيمي بين سرمايه اجتماعي (اعتماد اجتماعي و مشاركت اجتماعي) و كيفيت زندگي شهري با حكمراني خوب شهري وجود دارد. علاوه بر اين، متغيرهاي سرمايه اجتماعي 0.42 و كيفيت زندگي شهري 0.45 بر حكمراني خوب شهري تاثير دارند.