توسعهٔ گردشگري موسيقي در ايران: تحليلي ساختاري (مطالعهٔ موردي: استان بوشهر)

گردشگري موسيقي گونه‌اي از گردشگري فرهنگي است كه با افزايش چشمگير حجم بازار آن، در دههٔ اخير، مورد توجه پژوهشگران و فعالان عرصهٔ گردشگري در جهان قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر شناسايي و تحليل ساختاري عوامل كليدي مؤثر در ارتقاي گردشگري موسيقي در استان بوشهر (به‌منزلهٔ مورد مطالعه) است. همچنين، اولويت عوامل يادشده از ديدگاه گردشگران ورودي تبيين شده و زيرساخت‌ها و امكانات لازم براي ارتقاي جذابيت رويدادهاي موسيقي محلي تحليل شده است. از روش مطالعهٔ كتابخانه‌اي، مصاحبه با خبرگان و توزيع پرسش‌نامه ميان گردشگران براي گردآوري داده‌ها و از رويكرد تحليل ساختاري (نرم‌افزار ميك‌مك) و روش‌هاي آماري (آزمون فريدمن) و نيز تحليل محتوا براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها و تبيين يافته‌ها بهره‌گيري شده است. نتايج تحليل ساختاري نشان مي‌دهد «فرهنگ، مراسم و آيين‌هاي ويژهٔ جامعهٔ ميزبان»، «شفافيت و كارايي فرايندهاي اقتصادي و مديريتي»، «همسويي نوع موسيقي با تصوير گردشگر از مقصد» و «بازاريابي و جلب توجه رسانه‌‌اي» اثرگذارترين عوامل در افزايش جذابيت رويدادهاي موسيقي براي مخاطبان و كنشگران به ‌شمار مي‌روند. همچنين، اهميت و اولويت هريك از عوامل كليدي شناسايي‌شده شامل «ميراث فرهنگي ملموس و ناملموس» و «امكانات و زيرساخت‌هاي موردنياز» از ديدگاه گردشگران فرهنگي ارزيابي شده است. درنهايت، زيرساخت‌ها و امكانات مورد نياز براي توسعهٔ گردشگري موسيقي در استان بوشهر در قالب چهار بْعد اصلي «فرهنگ جامعهٔ ميزبان»، «مديريت رويداد موسيقي»، «اقامتگاه» و «حمل‌و‌نقل» شناسايي و پيشنهاد شده است.