طراحي مدلي براي افزايش درآمد حاصل از عرضۀ خدمات گردشگري (رويكرد پويايي‌شناسي سيستم‌ها)

صنعت گردشگري در جهان از منابع مهم درآمد است و به دليل ارزآوري بالاي گردشگري ورودي، تمركز بر اين حوزه مي‌تواند سهم گردشگري را در توليد ناخالص ملي كشورها افزايش دهد. ازاين‌رو، در اين تحقيق به بررسي صنعت گردشگري ايران پرداخته و تلاش شده تا حوزه‌هاي گوناگون خدمات گردشگري، نظير گردشگري سلامت، زيارتي، فرهنگي و تفريحي پوشش داده شود. با توجه به وجود ابعاد و تأثيرات گوناگون و ذي‌نفعان متعدد دخيل در توسعه گردشگري، كه به پيچيدگي و پويايي رفتارهاي اين حوزه منجر شده، به‌منظور تحليل اين صنعت از متدولوژي پويايي‌شناسي سيستم‌ها استفاده شده است. در نرم‌افزار ونسيم مدلي توسعه داده شد تا بتوان تحت چهار سناريوي تسهيل صدور ويزا براي گردشگران، بسيج كليه امكانات رسانه‌اي و تبليغاتي كشور ـ اعم از خصوصي و دولتي ـ توليد گسترده واكسن كرونا يا واردات آن و رفع محدوديت‌هاي گردشگري حاصل از اين ويروس و افزايش ظرفيت‌هاي سرويس‌هاي مختلف گردشگري، نتايج اجراي سياست‌ها را به بحث گذاشت. نتايج نشان مي‌دهد كه اجراي سياست‌هاي حمايتي در كوتاه‌مدت به‌تنهايي مؤثر نيست و بايد ابتدا كرونا برطرف شود و هم‌زمان تبليغات به همراه تسهيل ورود گردشگر به كشور صورت پذيرد و پس از آن، با تأخير پنج‌ساله براي توسعه ظرفيت زيرساخت‌هاي گردشگري با اولويت توسعه خدمات اقامتي اقدام كرد.