ارزيابي مؤلفه‌هاي مؤثر در طراحي مسيرهاي گردشگري ميراثي (موردپژوهي: محور تاريخي، فرهنگي و گردشگري جلفا)

امروزه اهميت و نقش گردشگري به‌منزلهٔ يكي از منابع اصلي كسب درآمد و ايجاد اشتغال بر كسي پوشيده نيست و بسياري از كشورها در سرتاسر جهان به اين مهم پي برده‌اند. بارزترين ويژگي گردشگري عامل «حركت» است. بنابراين، توجه به حركت گردشگران در سطح شهر و مسيرهاي حركتي آن‌ها به‌منظور بازديد از جاذبه‌هاي شهر بسيار حائز اهميت است. ازآن‌جاكه بافت تاريخي و ميراث فرهنگي شهر اصفهان مهم‌ترين ظرفيت‌ در توسعهٔ گردشگري اين شهر ا‌ست، پژوهش پيش‌رو با هدف ارتقاي گردشگري ميراثي در پي يافتن و اولويت‌بندي مؤلفه‌‌هاي مؤثر در طراحي مسيرهاي گردشكري با جاذبه‌هاي ميراثي است. روش اين پژوهش، از حيث هدف، كاربردي و، برحسب نوع اقدام محقق، تحليلي است. در بيان مباني نظري موضوع و ارائهٔ مدل شبكه‌اي پژوهش، از مطالعات كتابخانه‌اي و براي جمع‌آوري داده‌ها با توجه به ماهيت پژوهش از مصاحبه و پرسش‌نامه استفاده شده و در انتها، به منظور اولويت‌بندي و ارزيابي مؤلفه‌هاي ارائه‌شده، روش فرايند تحليل شبكه‌اي (ANP) به كار گرفته شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه مؤلفه‌هاي توجه و تأكيد بر جاذبه‌هاي ميراثي و همين‌طور افزايش ايمني و امنيت، توجه به ابعاد زيستي، نفوذپذيري و دسترسي مؤثرترين مؤلفه‌ها در طراحي محور جلفا با رويكرد گردشگري ميراثي هستند و پس از آن به‌ترتيب بايستي خوانايي و مسيريابي، رعايت مقياس انساني، جذابيت بصري مسير، تنوع و گوناگوني، انعطاف‌پذيري و حس تعلق به مكان در طراحي اين مسيرها مدنظر قرار گيرند. توجه به اين عوامل و افزايش كيفيت آن‌ها تأثير بسزايي در ارتقاي صنعت گردشگري در اين محدوده خواهند داشت.