برنامه‌ريزي زمان‌بندي تعميرات و نگهداري قطارهاي مترو با هدف بيشينه‌سازي قابليت دسترسي قطارها (مطالعه‌ي موردي: خط ۲ متروي تهران)

برنامه‌ريزي تعميرات و نگهداري قطارها در مترو به دليل در دسترس بودن بيشتر قطارها، كاهش زمان تأخير قطارها و رضايت مردم از سيستم حمل‌ونقل ريلي از اهميت ويژه‌يي برخوردار است. هدف اين پژوهش بيشينه‌سازي قابليت دسترسي قطارهاست. همچنين براي روش پژوهش، از يك مدل برنامه‌ريزي خطي عدد صحيح مختلط چندهدفه براي برنامه‌ريزي زمان‌بندي تعميرات و نگهداري قطارهاي خط دو مترو تهران استفاده شده است. محدوديت‌هاي عملياتي مدل شامل طول زمان انجام فعاليت‌هاي تعميرات و نگهداري، چرخه‌هاي زماني فعاليت‌هاي تعميرات و نگهداري، ظرفيت تيم‌هاي خدمه‌ي تعميرات و نگهداري و حداقل تعداد قطارهاي در دسترس در خط است. مدل شامل دو تابع هدف است؛ تابع هدف اول سعي مي‌كند تعداد فعاليت‌هاي تعميرات و نگهداري را بيشينه كند و تابع هدف دوم سعي مي‌كند روزانه تعداد قطار كم‌تري به واحد تعميرات و نگهداري فرستاده شود. در ادامه براي حل مسئله‌ي زمان‌بندي تعميرات و نگهداري قطارهاي خط دو مترو تهران از الگوريتم ابتكاري عقب‌گرد استفاده شده است. طبق نتايج ارائه شده مي‌توان بهبود ۲۱٫۴۲ درصدي در خط ۲ مترو تهران ارائه كرد؛ به عبارت ديگر قابليت دسترسي قطارها را ۲۱٫۴۲ درصد افزايش داد.