مدل‌سازي و بهينه‌سازي زنجيره‌ي تأمين زيست‌توده‌ي ليگنوسلولزي در شرايط عدم قطعيت با در نظر گرفتن مسئله‌ي هاب

كاهش وابستگي به سوخت‌هاي فسيلي و آلودگي‌هاي زيست‌محيطي از مهمترين انگيزه‌هاي توليد سوخت با استفاده از زيست‌توده‌ي ليگنوسلولزي است. شرط اساسي براي تجاري‌سازي توليد سوخت زيستي، طراحي بهينه‌ي زنجيره‌ي تأمين است. در اين تحقيق، يك مدل زنجيره‌ي تأمين تك‌هدفه، چندسطحي و چنددوره‌يي در شرايط عدم قطعيت به همراه محدوديت‌هاي احتمالي ارائه شده است كه در آن از هاب به عنوان يك سطح مياني استفاده شده است. با وجود پيچيدگي‌هاي فراوان در زنجيره‌ي تأمين انرژي‌هاي تجديدپذير و متغيرهاي غيرقطعي در آن، با در نظر گرفتن عدم قطعيت در ميزان تقاضا، بررسي مدل ارائه شده در شرايط نزديك‌تر به واقعيت ضروري است. فروش محصول جانبي ليگنين و در نظر گرفتن حمل‌ونقل چندوجهي از جمله راهكارهاي كاهش هزينه‌ها بوده است. پس از آناليز حساسيت، نتايج نشان داد كه افزايش قيمت فروش بيشتر از كاهش هزينه‌هاي حمل‌ونقل و افزايش تقاضا تأثير مثبتي در ميزان سودآوري كل زنجيره‌ي تأمين داشته و مدل پيشنهادي ارائه شده از نظر اقتصادي توجيه‌پذير بوده است.