مقايسه عملكرد روش‌هاي جبري و زمين‌آمار در تعيين تغييرات مكاني كيفيت آب زيرزميني دشت تبريز

كيفيت آب‌هاي زيرزميني يكي از موارد بسيار مهم در مطالعات هيدرولوژيك به شمار مي رود. بررسي تغييرات كيفي آب‌هاي زيرزميني به لحاظ مكاني يكي از مواردي است كه در تعيين مناسب بودن آب براي مصارف شرب، كشاورزي و صنعتي دخالت دارد. اطلاع از نحوه تغييرات مكاني پارامترهاي كيفي آب زيرزميني يك ابزار مهم در بررسي‌هاي اين منابع از نظر آلاينده‌ها و ... به شمار مي‌رود. در پژوهش حاضر از روش‌هاي زمين‌آماري براي بررسي تغييرات كيفي آب زيرزميني دشت تبريز در يك بازه 15 ساله بهره برده شد. پارامترهاي مورد مطالعه شامل كلر، سولفات، سختي كل، مواد نامحلول، اسيديته، نسبت جذبي سديم، هدايت الكتريكي، سديم، منيزيوم و كلسيم بودند كه توسط روش فاصله معكوس، توابع شعاع محور و كريجينگ موردبررسي مكاني قرار گرفتند. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد غلظت و تراكم پارامترها در بخش شمال غرب، غرب و جنوب‌غربي دشت در دوره زماني مورد مطالعه افزايش يافته است كه اين امر خود حاكي از كاهش كيفيت آب در اين منطقه نسبت به مناطق ديگر دشت تبريز مي‌باشد. همچنين دقت دو روش توابع شعاع محور و كريجينگ بسته به نوع پارامتر مورد مطالعه، براي مدلسازي مناسب تشخيص داده شد. در مجموع با مقايسه نقشه‌هاي تهيه‌شده براي پارامترها مشاهده‌ مي‌شود كه پهنه‌هاي مشخص‌شده براي اين پارامترها تقريباً از يك الگوي خاص پيروي كرده و ميزان كمينه و بيشينه تمامي پارامترها در نواحي مشتركي از دشت واقع شده‌ است.