تحليل مكاني-زماني تاثير كوويد-19 در استفاده از دوچرخه‌هاي اشتراكي شهري شيكاگو با نگرش تنسور مبنا

دوچرخه سواري يك پديده در حمل و نقل شهري است كه در هر لحظه از زمان توانايي تخصيص موقعيت مكاني خاص را دارد. بر اين اساس تحليل مكاني سفرهاي صورت گرفته با دوچرخه مي تواند با تحليل زماني همراه باشد. عموما براي نمايش ميزان تغييرات مكاني پديده، استفاده از محيط GIS پيشنهاد مي گردد؛ اين درحالي است كه جهت اعمال و نمايش تغييرات در طول زمان نيازمند توليد لايه هاي اطلاعاتي بيشتري خواهد بود. پژوهش حاضر امكان نمايش همزمان اطلاعات مكاني و زماني را توسط مفهوم و ابزار تنسور ميسر مي سازد. با بهره گيري از اين ابزار توان نمايش و تحليل حجم بالايي از اطلاعات مكاني با قدرت تفكيك زماني به سبب نمايش همزمان لايه هاي اطلاعاتي به وجود مي آيد. اين مطالعه سعي بر آن دارد تحليل هاي مكاني و زماني را به طور هم‌زمان با استفاده از مفهوم تنسور به جهت درك چگونگي درخواست كاربران دوچرخه هاي اشتراكي شهر شيكاگو در ساعات مختلف از روز را بررسي كند. درواقع پژوهش حاضر به طور همزمان ميزان، توزيع مكاني و توزيع زماني سفرهاي دوچرخه اشتراكي را تحليل مي‌نمايد. علاوه بر اين تعداد سفرهاي دوچرخه اي در طول زمان در كنار ميزان كاهش و افزايش سفرها از محلات از ديد مكاني به صورت مجزا مورد مطالعه قرار مي گيرند. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي دهد كه شيوع و گسترش كرونا در ماه آوريل 2020 در شيكاگو منجر به آن شده است كه ميزان استفاده از دوچرخه هاي اشتراكي در اين شهر نسبت به مدت مشابه در سال 2019، 68/4% كاهش پيدا كند. اين ميزان در بررسي جزئي تر براي روزهاي تعطيل اين ماه با 64/3% و در روزهاي عادي و غيرتعطيل با 72/6% كاهش همراه بوده است. همچنين در بررسي مكاني نشان داده مي شود كه در ماه آوريل سال 2020 محلاتي كه در مركز شهر واقع شده اند، بيشترين ميزان كاهش در استفاده از دوچرخه هاي اشتراكي را تجربه مي كنند؛ علاوه بر آن پس از گسترش بيماري نيز درخواست استفاده از دوچرخه از مبادي و مقاصد يكسان افزايش پيدا كرده است.