ارزيابي شاخص‌هاي سنجش از دوري پايش خشكسالي با استفاده از رگرسيون بردار پشتيبان و مدل‌هاي جنگل تصادفي (مطالعه موردي: شهرستان مريوان)

خشكسالي به عنوان پديده‌اي طبيعي و اقليمي همه ساله در مناطق وسيعي در سراسر جهان رخ مي‌دهد و وقوع آن ناشي از كمبود بارندگي و افزايش تبخير و تعرق در دماي بالا است. هدف پژوهش حاضر ارزيابي سنجش از دور در پايش خشكسالي براي شهرستان مريوان و تجزيه و تحليل توزيع مكاني - زماني شرايط خشكسالي و شناسايي شدت خشكسالي است. در اين مطالعه با استفاده از شاخص هاي مختلف خشكسالي توليد شده از داده‌هاي ماهواره اي ماديس و TRMM كه از بسترگوگل ارث انجين استخراج شده اند، شرايط خشكسالي در شهرستان مريوان  از ماه‌هاي فوريه تا نوامبر براي سال هاي 2001 تا 2017 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. همچنين شاخص‌هاي سنجش از دوري مانند شاخص تفاضل نرمال شده پوشش گياهي، شاخص وضعيت پوشش گياهي، شاخص وضعيت دما، شاخص پوشش گياهي بهبود يافته، شاخص تبخير و تعرق و شاخص وضعيت بارندگي به عنوان متغيرهاي مستقل انتخاب گرديدند. بعلاوه شاخص استاندارد بارندگي حاصل از داده‌هاي هواشناسي نيز به عنوان متغير وابسته براي ارزيابي شرايط خشكسالي مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه جهت مدلسازي شاخص خشكسالي از دو روش مرسوم يادگيري ماشين شامل جنگل تصادفي و رگرسيون بردار پشتيبان استفاده شده است. نتايج مدل‌سازي با استفاده از الگوريتم رگرسيون بردار پشتيبان نشان دهنده ضريب تبيين 0.88 و مجذور ميانگين مربعات خطا 0.313 بين شاخص هاي خشكسالي حاصل از داده هاي ماهواره اي و نيز اطلاعات ايستگاه هاي زميني، مي باشد. همچنين نتايج مدل جنگل تصادفي با مقادير ضريب تبيين 0.909 و مجذور ميانگين مربعات خطا 0.259 بيانگر كارايي بالاي اين مدل است. در نهايت نتايج تحقيق نشان مي دهد كه شاخص‌هاي سنجش از دوريPCI, ET, EVI, NDVI به ترتيب بيش‌ترين همبستگي را با شاخص هواشناسي داشته اند.