اثرات آنتي ژنوتوكسيتي آويشن شيرازي بر آسيب DNA ناشي از H2O2 در لنفوسيت‌هاي انساني با استفاده از روش كامت

زمينه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي اثرات محافظتي عصاره‌هاي آبي و اتانولي آويشن شيرازي (Zataria multiflora Boiss) بر آسيب DNA  لنفوسيت‌هاي انسان با استفاده از روش كامت، انجام شد. روش بررسي: لنفوسيت‌هاي خون محيطي از 16 داوطلب سالم جدا شد. سلول‌ها ابتدا با 100 ميكرومولار H2O2 و نيز عصاره‌هاي آبي و الكلي برگ آويشن با غلظت mg/mL 2/5 بطور جداگانه تيمار شدند. نهايتاً سلول‌ها در تركيبي از H2O2 جهت ايجاد آسيب DNA با عصاره آبي و الكلي در دماي 4°C به مدت 30min، انكوبه شدند. ميزان مهاجرت DNA  در سلول‌ها با استفاده از روش كامت اندازه گيري گرديد و آسيب DNA به صورت سه شاخص: طول دنباله، درصد DNA در دنباله و اندازه حركت دنباله بيان شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آسيب DNAلنفوسيت‌هاي در معرض عصاره اتانولي آويشن شيرازي به طور قابل توجهي كمتر از لنفوسيت‌هاي تيمار شده با H2O2 بود. علاوه بر اين، طول دم (µm) 1/62±5/48 در مقابل 6/90±22/82، درصد DNA در دم  1/55±4/56  در مقابل 4/55±16/00، و اندازه حركت دم (µm) 0/11±0/28 در مقابل 0/83±2/33 بود (p 0/001). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه عصاره‌هاي آبي و اتانولي آويشن شيرازي به طور قابل توجهي قادر به حذف راديكال‌هاي DPPH  از طريق مكانيسم احتمالي فعاليت مهار راديكال هستند. در نتيجه، عصاره اتانولي اثر بهتري نسبت به عصاره آبي آويشن شيرازي در جلوگيري از آسيب اكسيداتيو DNA به لنفوسيت‌هاي انساني داشت.