ارزيابي برخي صفات بيوشيميايي و بيان دو ژن از خانواده MYB در دو رقم گندم تحت تنش خشكي

تنش‌هاي محيطي از عوامل اصلي كاهش دهنده رشد و نمو و عملكرد گياهان زراعي به‌شمار مي آيند و همواره امنيت غذايي انسان‌ها را تهد‌يد مي‌كنند. اين مطالعه به منظور بررسي اثر تنش خشكي بر تغييرات صفات بيوشيميايي و ميزان بيان ژن‌هاي عوامل رونويسي MYB در دو رقم گندم (تجن و زاگرس)، تحت تنش خشكي انجام شد. آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 3 تكرار انجام شد. اعمال تيمار خشكي در سه سطح 40، 70 و 100 درصد ظرفيت زراعي و 4 هفته پس از جوانه‌زني انجام شد. 20 روز پس از اعمال تنش نمونه‌برداري از برگ و ريشه به منظور بررسي بيان ژن ها و برخي صفات بيوشيميايي صورت گرفت. نتايج بررسي محتواي كلروفيل تحت تنش نشان داد كه با افزايش شدت تنش در ژنوتيپ‎هاي مختلف محتواي كلروفيلa  و b كاهش مي‌يابد. ميزان كاهش كلروفيلa  و b در ژنوتيپ تجن در تنش شديد، بيشتر از ژنوتيپ زاگرس بود. همچنين محتواي TBARM تحت تنش شديد خشكي به‌طور معني‌داري بيشتر از وضعيت تنش متوسط بود و اين افزايش در ژنوتيپ تجن بيشتر از رقم زاگرس ديده شد. تجزيه و تحليلRT-PCR  نشان داد كه ژن‎هاي خانواده MYB مورد مطالعه، تحت تنش خشكي افزايش بيان نشان مي‌دهند. از طرفي رقم زاگرس كه جزو ارقام متحمل به تنش خشكي مي‏باشد براي تمامي ژن‏هاي مورد بررسي افزايش بيان بيشتري نسبت به رقم تجن داشت كه امكان استفاده از اين رقم را در بحث برنامه هاي بهنژادي فراهم مي كند. همچنين با توجه به اهميت ژن هاي خانواده  MYB طي تنش خشكي، از يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان در برنامه‌هاي به نژادي و هرمي كردن ژن ها استفاده كرد.